The field guide to evil

Σύνοψη: Οκτώ νέοι σκηνοθέτες από την Ευρώπη και την Αμερική, εραστές του είδους της ταινίας τρόμου, συνθέτουν σκηνές από τους δικούς τους τοπικούς θρύλους και παραμύθια που τους κράτησαν άγρυπνους τα βράδια. Μια φαντασμαγορική εξερεύνηση του μύθου και της λαϊκής παράδοσης, με ιστορίες εμπνευσμένες από τη σκοτεινή λαογραφία οχτώ διαφορετικών χωρών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Οκτώ σκοτεινές φολκλόρ ιστορίες από τους σκηνοθέτες του “Νορβηγία”, “Goodnight Mommy”, “The Duke of Burgundy”, “The Lure” κ.α.

Άποψη:  Aιματοβαμμένο και κατά διαστήματα αρκετά πρωτότυπο εγχείρημα ανθολογίας τρόμου, αλλά και εντελώς άνισο και ετερόκλητο. Κάποιες ιστορίες ξεχωρίζουν (αυτές του Γιάννη Βεσλεμέ, του Πίτερ Στρίκλαντ και της Ανιέσκα Σμοζίνσκα), κάποιες άλλες είναι αρκετά γκροτέσκες και ανέμπνευστες. Δεν είναι ουσιαστικά τρομακτικό, περιέχει άφθονες πινελιές φολκλόρ τρόμου αλλά εικονογραφημένες περισσότερο σαν αρτιστική καλλιγραφία σινεφιλικού ενδιαφέροντος.

Διαφορετικό ύφος και ένταση ανά ιστορία, στιγμές που ικανοποιούν, άλλες που μάλλον κουράζουν, συνολικά αξίζει την θέαση.

Σημείωμα του σκηνοθέτη Γιάννη Βεσλεμέ

"Ξεκίνησα να γράφω κάτι για το δωδεκαήμερο και τους καλικάντζαρους, και μετά άρχισα να γράφω κάτι για το παγανιστικό καρναβάλι. Και λίγο στο μυαλό μου ήρθαν αυτά τα δύο μαζί. Υπάρχει μια αίσθηση ότι οι ιστορίες αυτές είναι γραπτές, όμως στην πραγματικότητα, αυτές ανήκουν στη προφορική παράδοση. Οπότε ακούς την ιστορία από κάποιον, τη διηγείσαι εσύ σε κάποιον άλλον λίγο διαφορετικά, κι αυτό το πράγμα πηγαίνει κάπου. Κι έτσι σκέφτηκα “ας πάρω κάποιες ελευθερίες” κι ας χρησιμοποιήσω τη δική μου φαντασία για να εμπλουτίσω, λίγο ταπεινά αλλά και λίγο ξεδιάντροπα τον μύθο. Έφτιαξα μια δική μου εκδοχή των Καλικάντζαρων, τη δική μου εκδοχή του παγανιστικού καρναβαλιού. Πήρα στοιχεία από την βόρεια Ελλάδα απ’ όπου κατάγομαι, αλλά και από τα νησιά. Κράτησα το ματσίσμο και την διονυσιακή επιθετικότητα και μπέρδεψα χωρίς μέτρο τον παγανισμό με την ορθοδοξία..."