The fate of the furious

Σύνοψη: Στην όγδοη ταινία της σειράς ταινιών Fast & Furious η παρέα, μετά το γάμο του Ντομ και της Λέτι και την αποχώρηση από την ενεργό δράση του Μπράιαν και της Μία, προσπαθεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Όταν, όμως, η Σίφερ, μια μυστηριώδης γυναίκα, σαγηνεύει τον Ντομ και τον παρασύρει στον κόσμο του εγκλήματος, εκείνος προδίδει τα κοντινά του πρόσωπα, η οικογένεια διαλύεται και η ομάδα (με επικεφαλής τον Χομπς που για χάρη του Ντομ πέρασε στην παρανομία) μπλέκει σε επικίνδυνες περιπέτειες στην πρώτη ταινία της τελευταίας τριλογίας της σειράς.

Άποψη:  “Harder, better, faster, stronger”: Τίτλος τραγουδιού από το δεύτερο album των Daft Punk αλλά και ο ιδανικός τρόπος να περιγράψεις με 4 μόνο λέξεις την 8η ταινία του υπερεπιτυχημένου franchise Fast & Furious. Ok, ίσως αντί του “better” να ταίριαζε περισσότερο το “funnier”, αλλά η ουσία είναι πως 7 ταινίες και 16 χρόνια μετά τους “θρυλικούς” πρώτους “Μαχητές των Δρόμων” το εν λόγω franchise επιδεικνύει μια εντυπωσιακή ανθεκτικότητα στο χρόνο και στις μόδες, καταφέρνοντας να κρατά σταθερά αμείωτο το ενδιαφέρον των πιστών fans (και όχι μόνο αυτών), χωρίς να προδίδει στο ελάχιστο την εμπιστοσύνη τους.

Με δεδομένο τον πρόωρο χαμό του Πολ Γουόκερ, κάτι που οδήγησε και στο αξιομνημόνευτο, ιδιαίτερα συγκινητικό tribute στο φινάλε της προηγούμενης ταινίας, οι παραγωγοί αποφάσισαν να επιστρατεύσουν όλα τους τα “όπλα”, προκειμένου το “The Fate of the Furious” να αποτελέσει μια όσο το δυνατόν πιο συναρπαστική και, φυσικά, απολαυστική εμπειρία. Όχι, βέβαια, για να μας αποδείξουν πως “μπορούν και χωρίς εκείνον”, αλλά κυρίως για να μας πουν με τον τρόπο τους – υποθέτω – πως πρέπει να προχωράμε στη ζωή και να μην το βάζουμε κάτω, ακόμη και μετά από τα πιο αναπάντεχα χτυπήματα της μοίρας.

Και, πραγματικά, με εξαίρεση την – όχι ακριβώς απόλυτα επιτυχημένη – αξιοποίηση της Σαρλίζ Θερόν (ιδίως συγκρινόμενη και με το cameo-έκπληξη της Έλεν Μίρεν) στο ρόλο του εγκληματικού εγκεφάλου που καταφέρνει μέσω ξεδιάντροπου εκβιασμού να στρέψει τον Τορέτο (Βιν Ντίζελ) ενάντια στην ομάδα/οικογένειά του, όλα τα υπόλοιπα στην ταινία λειτουργούν, σχεδόν, στην εντέλεια.

Με αφετηρία την – σταθερά ξεμυαλιστική – Κούβα (όπου διαδραματίζεται μια από τις πιο θεαματικές και πλέον καλογυρισμένες σκηνές κόντρας ανάμεσα σε αυτοκίνητα στην ιστορία του franchise) και τελικό προορισμό την άγρια ομορφιά της σιβηρικής στέπας (όπου οι ήρωές μας έρχονται αντιμέτωποι με ένα πυρηνικό υποβρύχιο!), το “The Fate of the Furious” προχωρά με το πόδι σταθερά κολλημένο στο γκάζι, ανεβάζοντας διαρκώς ταχύτητες και προσφέροντάς μας άφθονες πορωτικές σεκάνς που μας αφήνουν με το στόμα... όλο και πιο ανοιχτό (η μεγαλοφυής σε σύλληψη και εκτέλεση σεκάνς καταδίωξης στη Νέα Υόρκη), αναγκάζοντάς μας να ψάχνουμε εναγωνίως επίθετα για να περιγράψουμε τα stunts, καθώς ο χαρακτηρισμός “εντυπωσιακά” ενίοτε φαντάζει εξαιρετικά φτωχός!

Και μπορεί ο Ντίζελ να μοιάζει εδώ κάπως έξω από τα νερά του, ένεκα του “ειδικού βάρους” που διαθέτει ο έντονα δραματικός ρόλος του, το υπόλοιπο συμπρωταγωνιστικό καστ, ωστόσο, βρίσκει ευκαιρίες να αφήσει έντονο το στίγμα του, με τους αξιαγάπητους κουρούπες action heroes Ντουέιν Τζόνσον και Τζέισον Στέιθαμ να κλέβουν την παράσταση, επιδιδόμενοι σε ρεσιτάλ “φονικής” ατάκας (η σε εντονότατο ύφος λεκτική αντιπαράθεση μεταξύ τους, που αφορά σε χρήση... οδοντόβουρτσας, δικαιούται μια θέση στη βίβλο των πιο memorable quotes στη σύγχρονη κινηματογραφική ιστορία) και "κλωτσοπατινάδας", με ειδική μνεία στην απίθανη εναέρια σεκάνς παράτολμης διάσωσης με πρωταγωνιστή τον δεύτερο.

Χάνοντας κάποιους πόντους σε θέματα πλοκής, αλλά προσφέροντας άφθονο παρεΐστικο χαβαλέ, ένα επίλεκτο καστ σε μεγάλα κέφια, καταιγιστική δράση, ολίγη από συγκίνηση, ασυναγώνιστο υπερθέαμα και, φυσικά, πλούσιο οφθαλμόλουτρο από supercars (κι όχι μόνο – βλέπε Κούβα), το “The Fate of the Furious” αποδεικνύει περίτρανα πως το εν λόγω franchise έχει ακόμη να μας δώσει πάρα πολλά στον τομέα της καθαρής ψυχαγωγίας.