H  ταινία ακολουθεί τον Γουίλιαμ Τελ (Όσκαρ Άιζακ), έναν τζογαδόρο και πρώην στρατιωτικό, ο οποίος όντας στοιχειωμένος από αποφάσεις του παρελθόντος του, το μόνο που θέλει πλέον είναι να παίζει χαρτιά. 

Όταν τον πλησιάσει ένας νεαρός, ο Κερκ (Τάι Σέρινταν) ο οποίος ζητάει βοήθεια για να εκδικηθεί έναν κοινό εχθρό και των δύο, ο Τελ βλέπει μια ευκαιρία για λύτρωση. Χρηματοδοτούμενος από τη μυστηριώδη Λα Λίντα (Τίφανι Χάντις), ο Τελ παίρνει μαζί του τον Κερκ και πάνε από καζίνο σε καζίνο, μέχρι που βάζουν στόχο να νικήσουν το World Series of Poker στο Λας Βέγκας. Όμως αποδεικνύεται ότι ο Κερκ είναι αδύνατον να συμπεριφερθεί έντιμα και αυτό παρασέρνει τον Τελ πίσω στο σκοτάδι του παρελθόντος του.

O Πολ Σρέντερ επιστρέφει 4 χρόνια μετά το «First reformed», την ταινία που βιάστηκαν οι φανς του να χαρακτηρίσουν ως ένα «δυνατό comeback».

Δικαιολογημένα εν μέρει, καθώς ήταν το πρώτο αξιόλογο φιλμ που σκηνοθέτησε 20 χρόνια μετά το «Affliction» και ενώ είχαν μεσολαβήσει από αστεία ταινιάκια μέχρι στην καλύτερη χρυσές μετριότητες: «Dying of the light», «Canyons», «Auto Focus», «Dog eat dog», «Dominion», «The walker», «Adam resurrected». Με το «Card Counter», ο 76χρονος πρώην σεναριογράφος των Taxi Driver & Ragin Bull του Μάρτιν Σκορσέζε (μόνο που έχουν περάσει 40 και 45 χρόνια από τότε…) ασχολείται για μία ακόμη φορά με το αγαπημένο του θέμα: τη λύτρωση.

Πρωταγωνιστής ένας μεθοδικός χαρτοπαίκτης με εξαιρετική μνήμη περιφέρεται από καζίνο σε καζίο φροντίζοντας να κερδίζει τόσο όσο, ώστε να μην τραβά την προσοχή. Προσεκτικός, με προσωπικές παθογένειες που τον χαρακτηρίζουν και weirdo, σχεδόν απρόσωπος και απαθής, κάποια στιγμή αρχίζει να νοιάζεται.

Αρχικά για έναν νεαρό που του ζητά βοήθεια για να εκδικηθεί έναν κοινό εχθρό τους, στη συνέχεια για μια πρώην παίκτρια που πλέον χρηματοδοτεί παίκτες για να συμμετέχουν σε μεγάλα τουρνουά με αντίτιμο ποσοστά. Όλα αυτά συμβαίνουν εντελώς αφαιρετικά και ελλειπτικά, δίχως να εξηγούνται ουσιαστικά παρά κάποια μάλλον αποτυχημένης προσπάθειας εντυπωσιασμού, φλασμπάκ.

Ο Σρέντερ στήνει ένα παγερό κατασκεύασμα χωρίς ψυχή, με σχεδόν κλινικό στυλιζάρισμα (σαγηνευτικό κάποιες στιγμές), ακλόνητο στον τόνο της αφήγησης, σταθερή πλανοθεσία σε βαθμό εξουθενωτικό και μια μελαγχολική εσωστρέφεια  που δύσκολα σε εθίζει.

Ποντάρει πολλά στον πρωταγωνιστή του και σε αυτό το κομμάτι, σίγουρα δικαιώνεται. 

Ο Όσκαρ Άιζακ είναι ασύλληπτα πειθαρχημένος εδώ, σπουδαίος στην ψυχρότητά του, μοιάζει να συνειδητοποιεί σε κάθε έκφρασή του πως έχει εγκλωβιστεί σε μια αέναη τραγωδία, οι ενοχές του για το παρελθόν δεν τον αφήνουν να αισθανθεί το παρόν, γνωρίζει ότι η συναισθηματική του λύτρωση δεν θα έρθει ποτέ.

Η ηθική του πυξίδα είναι πλέον σωστή, αλλά είναι ίσως αργά, η πορεία του προς την αναζήτηση της λύτρωσης και το μάλλον αδιάφορο φινάλε εξηγούνται και διηγούνται ελλειπτικά και ελλιπώς, κάποιες στιγμές και φλύαρα μέσα στον μινιμαλισμό τους.

Μια ταινία και κινηματογραφική φόρμα που μαγνητίζει, αλλά ισχνό ανθρωπιστικό αποτύπωμα.

Πρώτη δημοσίευση: 9 Ιουνίου 2022, 12:00
Ενημέρωση: 16 Ιουνίου 2022, 02:17
Συντάκτης: 
Τίτλος:
The card counter (Μετρητής καρτών)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
111
Εταιρία διανομής: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos