The Burnt Orange Heresy

Σύνοψη: Το «ερωτικό νεο-νουάρ θρίλερ» αφηγείται την ιστορία ενός κριτικού τέχνης και μιας γοητευτικής Αμερικανίδας που ταξιδεύει στην Ευρώπη. Μαζί θα φτάσουν στη λίμνη Κόμο της Ιταλίας για να συναντήσουν έναν συλλέκτη έργων τέχνης που θα τους αποκαλύψει τον μυστηριώδη πελάτη του και θα τους αναθέσει μια όχι και τόσο εύκολη αποστολή...

Άποψη: Ο κόσμος των εικαστικών τεχνών συχνά απασχολεί τον κινηματογράφο, είτε μέσα από βιογραφίες καλλιτεχνών είτε μέσα από τον πιο δύσκολο, κυνικό και άγριο κόσμο της αγοράς τέχνης. Η ταινία του Ιταλού Giuseppe Capotondi στέκεται στο δεύτερο, θυμίζοντας ανά στιγμές το The Best Offer του συμπατριώτη του, Giuseppe Tornatore ως προς το ότι προσπαθεί να αξιοποιήσει κανόνες του θρίλερ γύρω από την αγορά τέχνης και την συλλογή ενός μυστηριώδους συλλέκτη, όμως όχι με την ίδια επιτυχία.

Ο συλλέκτης εδώ είναι ο θρυλικός Μικ Τζάγκερ των Rolling Stones, δώδεκα χρόνια από την τελευταία φορά που είχε έναν πολύ μικρό ρόλο σε μια ταινία (The Bank Job) και σχεδόν είκοσι χρόνια από την τελευταία φορά που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο (The Man from Elysian Fields), εξαιρουμένων των ντοκιμαντέρ που έχουν γίνει για τον ίδιο ή τους Rolling Stones.

Ο Τζάγκερ αποδεικνύεται πολύ καλός σε έναν ρόλο όμως που γρήγορα εξαφανίζεται από την ταινία για να επιστρέψει αργότερα, με αποτέλεσμα να χάνει πολλά από όσα θα μπορούσε να προσφέρει. Ο Τζάγκερ ως συλλέκτης καλεί σπίτι του τον κριτικό τέχνης Τζέιμς, ώστε να μιλήσει με έναν για χρόνια εξαφανισμένο καλλιτέχνη με ανταλλάγματα, όπως μπορεί κανείς να υποθέσει.

Αυτό που γίνεται όμως είναι σύντομα να υποχωρήσει η έννοια του θρίλερ, την οποία θα μπορούσε να τονίσει ο ρόλος του ροκ σταρ, και μετατρέπεται σε ένα αρκετά κουραστικό δράμα, με συζητήσεις του κριτικού τέχνης και του εικαστικού, που παρά το κάποιο ενδιαφέρον τους, δεν στηρίζουν αφηγηματικά την ταινία. Γίνεται μια προσπάθεια να επιστρέψει το στοιχείο της αγωνίας και των αποκρύψεων με μυστικά που έρχονται στο φως και με ανθρώπους που έχουν διττό ρόλο, αλλά αν έχεις δει το The Best Offer ή άλλες αντίστοιχες ταινίες, εύκολα θα την αποκωδικοποιήσεις.

Ο Κλάες Μπανγκ είναι κάπως διεκπεραιωτικός στον ρόλο του, αν και χάρη στην ερμηνεία του αλλά και στο σενάριο, βλέπουμε μια πολύ δυνατή πρώτη σκηνή που προμηνύει για κάτι εξίσου δυνατό, ασχέτως αν εκ των υστέρων συνειδητοποιείς ότι ποτέ δεν έρχεται. Η Ντεμπίκι είναι πολύ καλή αλλά σε έναν εύκολο και μονοσήμαντο ρόλο, εκείνο της femme fatale, μια ηθοποιός που σίγουρα μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο από αυτό.

Όμορφα σκηνικά, ήπια και γήινη φωτογραφία τονίζουν το ιταλικό τοπίο της περιοχής της λίμνης Κόμο, αλλά το σενάριο αδυνατεί να κρατήσει μια στιβαρή υπόθεση, γρήγορα καταλήγει ξεπερασμένο.