The bookshop

Σύνοψη: Το 1959, η Φλόρενς Γκριν (Έμιλυ Μόρτιμερ) μετακομίζει στην επαρχιακή, αγγλική πόλη του Χάρντμπορο και αποφασίζει να ανοίξει ένα βιβλιοπωλείο σε ένα παλιό, εγκαταλειμμένο κτίριο που είναι γνωστό στην τοπική κοινότητα ως «The Old House.» Όμως, η πιο επιφανής κάτοικος της πόλης, Βάιολετ Γκάμαρτ (Πατρίτσια Κλάρκσον), είχε άλλα σχέδια για το κτίριο αυτό και θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να καταστρέψει το όνειρο της Φλόρενς.

Άποψη: «There’s more to life than books you know, but not much more» είχε τραγουδήσει το 1984 ο γνωστός βιβλιόφιλος Μόρισεϊ στο «Handsome Devil» των Smiths. Αν το τραγούδι αυτό είχε βγει το 1959 θα ήταν σίγουρα το αγαπημένο της Φλόρενς  Γκριν, της νεαρής χήρας που αγαπάει τα βιβλία και έχει βάλει στόχο να κάνει τους κατοίκους της παραθαλάσσιας πόλης της Αγγλίας, όπου μετακομίζει, να τα αγαπήσουν κι αυτοί.

Το σχέδιό της είναι να ανοίξει ένα βιβλιοπωλείο σε ένα μέρος όπου σύντομα μαθαίνει ότι  σχεδόν κανείς δεν διαβάζει, εκτός από τον κύριο Μπράντις (Μπιλ Νάι), έναν χήρο ερημίτη που δεν βγαίνει ποτέ από την έπαυλή του. Η Φλόρενς δεν πτοείται, ακόμα και όταν η τοπική, πλούσια «bitch» Βάιολετ Γκάμαρτ, την καλεί σε ένα από τα γκαλά της για να την προειδοποιήσει ότι έχει βλέψεις να μετατρέψει το κτίριο που έχει διαλέξει η Φλόρενς σε κέντρο τέχνης και πολιτισμού.

Έτσι, το «TheOld House Bookshop» ανοίγει τις πόρτες του και η Φλόρενς παραγγέλνει κούτες γεμάτες με τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά ταλέντα της δεκαετίας του ‘50, όπως ο Ρέι Μπράντμπερι, ο Φίλιπ Λάρκιν και ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ. Ο πιο πιστός της πελάτης είναι ο βιβλιοφάγος κύριος Μπράντις, ο οποίος αρχικά μιλάει μαζί της μόνο μέσα από γράμματα, αλλά σύντομα την καλεί στην έπαυλή του, για να μοιραστούν την αγάπη τους για τα βιβλία.

Όμως, οι στενόμυαλοι κάτοικοι του Χάρντμπορο, οι οποίοι σκανδαλίζονται από τη θέα της «Λολίτας» του Ναμπόκοφ στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου, σε συνδυασμό με τις διασυνδέσεις και την επιμονή της Βάιολετ Γκάμαρτ να γίνει το δικό της, απειλούν το βιβλιοφιλικό όνειρο της Φλόρενς.

Βασισμένο στο  ομώνυμο βιβλίο  της Πενέλοπε Φιτζέραλντ, που κυκλοφόρησε το 1978, το «The Bookshop» προβλήθηκε στη φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου στα πλαίσια της ενότητας Berlinale Special, με τη φόρα των 7 βραβείων Goya (τα ισπανικά Όσκαρ) που απέσπασε, συμπεριλαμβανομένων αυτών της Καλύτερης Ταινίας και της Καλύτερης Σκηνοθεσίας.

H νέα αγγλόφωνη δημιουργία της Καταλανής Ιζαμπέλ Κοσέτ θα μπορούσε να είναι μια ταινία για την απελευθερωτική δύναμη της ανάγνωσης, τον θρίαμβο της θέλησης ενός ανθρώπου και της διαβρωτικής επίπτωσης του επαρχιωτισμού στην πρόοδο του πνεύματος, αλλά είναι δυστυχώς μια χαριτωμένη ντραμεντί που δεν εκμεταλλεύεται ούτε το αρχικό υλικό της ούτε το εκλεκτό της καστ. 

Είναι κρίμα να έχεις στη διάθεσή σου, για τρίτη μάλιστα φορά, την βιτριολική Πατρίτσια Κλάρκσον και να την αφήνεις να αναλωθεί στον καρτουνίστικο ρόλο της κακιάς της υπόθεσης, χωρίς κανένα απολύτως backstory που να εξηγεί τις πράξεις της. Είναι επίσης κρίμα να χαραμίζεις τον χαρισματικό Μπιλ Νάι με το να τον αξιοποιείς ουσιαστικά μετά από μία ολόκληρη ώρα, στερώντας από την ταινία την πραγματικά εμπνευσμένη χημεία που αναπτύσσει με την Έμιλυ Μόρτιμερ, η οποία σώζει όπως μπορεί την κατάσταση με μια ντελικάτη ερμηνεία, από αυτές στις οποίες μας έχει συνηθίσει.

Και για να επανέλθουμε στον Μόρισεϊ, όταν τραγουδάει ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα στη ζωή εκτός από τα βιβλία, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι στα πράγματα αυτά συμπεριλαμβάνονται και οι ταινίες που καταφέρνουν  να αφηγηθούν μια ιστορία που έχει τη δύναμη να σου αλλάξει τη ζωή. Δυστυχώς, το «Τhe Bookshop» δεν είναι μία από αυτές.