A beautiful boy

Σύνοψη: Ο Nic Sheff (Timothée Chalamet) είναι ένας έξυπνος, χαρισματικός και πολλά υποσχόμενος νέος με ένα λαμπρό μέλλον μπροστά του. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν όλοι. Στην πραγματικότητα ο Nic παλεύει με την εξάρτηση του από τα ναρκωτικά και κυρίως από τις αμφεταμίνες. Δίπλα του βρίσκεται ο πατέρας του David (Steve Carell) ο οποίος προσπαθεί να βοηθήσει το γιο του και να καταλάβει το τι περνάει. Η σχέση των δύο, που βρίσκεται στο επίκεντρο της ταινίας, δοκιμάζεται διαρκώς με το David να ελπίζει πως μπορεί να σώσει το γιο του και να απελπίζεται όταν φαίνεται να αποτυγχάνει και το Nic να νιώθει απομονωμένος στη μάχη του με τις ουσίες.

Άποψη: Το Beautiful Boy, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, επιχειρεί να εξετάσει την εξάρτηση, όχι τόσο από την οπτική του ανθρώπου που υποφέρει από αυτή αλλά κυρίως από τη σκοπιά των ανθρώπων που είναι γύρω του και τον βλέπουν να χάνεται μέσα σε αυτή. Υπάρχει μια πολύ λεπτή ισορροπία σε αυτού του είδους τις ταινίες μεταξύ της εξερεύνησης του ψυχισμού και των σκέψεων των ανθρώπων αυτών και στην συνειδητή προσπάθεια αφήγησης μιας ιστορίας που έχει ως αυτοσκοπό το να συγκινήσει το θεατή. Δυστυχώς η ταινία τείνει κυρίως προς το δεύτερο με συνεχή πηγαινέλα στον αφηγηματικό χρόνο, από το τώρα στην παιδική ηλικία του Nic, με σύντομα flashback που δεν βοηθούν το θεατή να συγκεντρωθεί στο πως αισθάνονται οι ήρωες. Επιπλέον, οι σεναριογράφοι Felix Van Groeningen και Luke Davies επαφίενται σε απλοϊκά exposition, ρητή δηλαδή εξήγηση του τι ακριβώς συμβαίνει στο μυαλό των ηρώων, προκειμένου να αφηγηθούν την ιστορία τους με αποτέλεσμα αυτή να χάνει μεγάλο κομμάτι της δυναμικής της.

Ακόμα και η αισθητική προσέγγιση που επέλεξε ο Van Groeningen, που υπογράφει και τη σκηνοθεσία της ταινίας, δεν βοηθά το κοινό να εστιάσει στους ήρωες. Η φωτεινή και πρόσχαρη φωτογραφία, που σε άλλη περίπτωση θα μπορούσε να αποτελέσει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αντίθεση και να προσθέσει βάθος στην αφήγηση, στη προκειμένη μοιάζει επιφανειακή ενώ η κατά τα άλλα ωραία μουσική μάλλον επισκιάζει τη δράση αντί να την υπογραμμίζει και είναι ακόμα ένας τρόπος με τον οποίο πράγματα που θα έπρεπε να αφεθούν στην σκέψη του θεατή γίνονται για εκείνον μασημένη τροφή. Κατά τα άλλα, το Beautiful Boy ακολουθεί αισθητικά τις περισσότερες ταινίες και σειρές που αφορούν νεαρούς ενηλίκους και έχουν βγει τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα να μην έχει κάτι καινούργιο να προσφέρει στο είδος.

Το μεγάλο κρίμα στην ταινία είναι το πόσο χαμένη πάει η ερμηνεία του Steve Carell που αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως εκτός από εξαιρετικός κωμικός ηθοποιός είναι ικανός να ανταπεξέλθει και σε πολύ πιο συναισθηματικά περίπλοκους και απαιτητικούς ρόλους. Ο Carell, σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ερμηνεία, εκμεταλλεύεται πλήρως ότι ευκαιρία του δίνεται για να περιγράψει το βάθος του χαρακτήρα που υποδύεται επιλέγοντας να δώσει μια ήρεμη ερμηνεία η οποία όμως κάνει το ξέσπασμα του να φαίνεται πολύ πιο σπαρακτικό. Αντίθετα ο Chalamet, στο δεύτερο μεγάλο του ρόλο έπειτα από το περσινό Call Me By Your Name, δε φαίνεται να μπορεί να δώσει κάτι διαφορετικό υποκριτικά.

Υπάρχουν αρκετές ταινίες που διαπραγματεύονται θέματα εθισμού, μερικές επιτυχημένα και άλλες όχι και τόσο. Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα αρκετά ευαίσθητο και ίσως δύσκολα προσεγγίσιμο θέμα. Το πρόβλημα του Beautiful Boy είναι πως αρκείται στο απλά να ξύσει την επιφάνεια του θέματος αυτού και αναλώνεται σε μια εικαστική αυταρέσκεια με αποτέλεσμα η ταινία να είναι μάλλον αδιάφορη.