The age of Adaline

Το “Μυστικό της Ανταλάιν” ανήκει σε ένα υποείδος ταινιών ρομαντικής φαντασίας που παίζουν με την έννοια του χρόνου, εκεί όπου συναντάμε, λόγου χάρη, τη “Γυναίκα του Ταξιδευτή” και το “Όσα Φέρνει ο Χρόνος”. Μια βασική διαφορά είναι πως η εν λόγω ταινία απευθύνεται (ακόμη) περισσότερο στο γυναικείο κοινό, κάτι που γίνεται νωρίς-νωρίς αντιληπτό από τον τίτλο της ακόμη. Όπως συνέβαινε και στις παραπάνω ταινίες, έτσι και στο “Μυστικό” έχουμε μια ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα με δάνεια από το χώρο του φανταστικού (από ένα παιχνίδι της μοίρας, η -γεννημένη στις αρχές του 20ού αιώνα- κεντρική ηρωίδα παύει να μεγαλώνει – εξωτερικά και εσωτερικά – πέρα από τα 29 της χρόνια), η οποία, όμως, σύντομα παραμερίζεται προς χάρην ενός λίγο-πολύ προβλέψιμου, αλλά τουλάχιστον όχι γλυκερού ρομάντζου.

Στον κεντρικό ρόλο, η Μπλέικ Λάιβλι (η πάλαι ποτέ κακομαθημένη ξελογιάστρα Σερίνα του τηλεοπτικού “Gossip Girl”) δεν δείχνει να διαθέτει το ειδικο εκείνο βάρος που θα της επέτρεπε να εξερευνήσει σε βάθος τον -τραγικό, υποτίθεται- χαρακτήρα της Ανταλάιν, η οποία είναι αναγκασμένη να αλλάζει ταυτότητα κάθε τρεις και λίγο και να κρύβεται διαρκώς από τους πάντες, εκτός της κόρης της, η οποία είναι και η μόνη που γνωρίζει το μυστικό της, καθώς κάποτε λίγο έλλειψε να καταλήξει πειραματόζωο εξαιτίας της εξωπραγματικής κατάστασής της. Ακόμη χειρότερα δε, μοιάζει καταδικασμένη να μην ζήσει ποτέ τον μεγάλο έρωτα, αφού, μεταξύ άλλων, θα αδυνατούσε να μεγαλώσει φυσιολογικά στο πλευρό του συντρόφου της.

Όλα αυτά στο “Μυστικό της Ανταλάιν” προσεγγίζονται με μια εμφανή έως και ενοχλητική προχειρότητα, με τον σκηνοθέτη να δίνει τη μεγαλύτερη έμφαση στην καλλιέπεια της ταινίας και στα όσο το δυνατόν κολακευτικότερα κοντινά ή μακρινά πλάνα της πρωταγωνίστριάς του, επικοινωνώντας “τηλεγραφικά” και με ένα βολικό (για εκείνον) voice over κάποια καίρια σημεία της πλοκής. Στο τελευταία ημίωρο, πάντως, καταφέρνει να μας κεντρίσει προσωρινά το ενδιαφέρον χάρη κυρίως στην εμπλοκή του χαρακτήρα που ενσαρκώνει ο Χάρισον Φορντ, προτού ξανακυλήσει με μαθηματική ακρίβεια στο προσδοκούμενο (όχι από μας, πάντως) happy end.

Κατ' αυτόν τον τρόπο, το “Μυστικό της Ανταλάιν” χάνει την ευκαιρία να είναι κάτι περισσότερο από ένα ακόμη κινηματογραφημένο... Άρλεκιν, ενώ, σε άλλα, πιο ικανά χέρια θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει, για παράδειγμα, μια αλληγορία πάνω στο κυνήγι της αιώνιας νεότητας.

Υπόθεση:
Γεννημένη στις αρχές του 20ού αιώνα, η Άνταλαϊν Μπόουμαν ήξερε πως ποτέ δεν θα κατάφερνε να πάρει μια γεύση από τη μαγεία του 21ου αιώνα, μέχρι που ένα σχεδόν μοιραίο τροχαίο ατύχημα αλλάζει μια για πάντα τη ζωή της. Η Άνταλαϊν, μέσα σε μια φαινομενικά μαγική στιγμή, καταφέρνει να γλιτώσει οριακά από τον θάνατο και κατακτά την αιώνια νιότη. Στην ηλικία των 29 ετών, η νεαρή γυναίκα σταματά να μεγαλώνει, για τις επόμενες οκτώ σχεδόν δεκαετίες. Ζει μια ζωή μοναχική, προσπαθώντας να κρατήσει κρυφό το μυστικό της, το οποίο γνωρίζει μόνο η ηλικιωμένη, πια, κόρη της. Όμως, μια τυχαία συνάντηση με τον χαρισματικό Έλις Τζόουνς αναβιώνει το πάθος της για ζωή και έρωτα, και η Άνταλαϊν για πρώτη φορά μοιάζει έτοιμη να μοιραστεί τη ζωή της με κάποιον. Όταν το μυστικό της κινδυνεύει κατά τη διάρκεια ενός σαββατοκύριακου στο σπίτι των γονιών του, η Άνταλαϊν παίρνει μια απόφαση που θα αλλάξει την ζωή της για πάντα.