Σύνοψη: Η Γη έχει καταστραφεί και ο πλανήτης After Blue αποτελεί πλέον τον τόπο κατοικίας μιας κοινότητας γυναικών.
Όταν η νεαρή Ρόξι σώζει από βέβαιο θάνατο μια επικηρυγμένη δολοφόνο με το όνομα Κέιτ Μπους, η δεύτερη της υπόσχεται ότι θα πραγματοποιήσει τρεις ευχές της.
Όμως, η κοινότητα της Ρόξι θέλει την Κέιτ Μπους νεκρή, κι έτσι η νεαρή γυναίκα και η μητέρα της θα πρέπει να την κυνηγήσουν και να την εξολοθρεύσουν.
Γνώμη: Το ότι ο Μπερτράν Μαντικό, ο 50χρονος σκηνοθέτης και σεναριογράφος του “After Blue”, είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση δημιουργού είναι εμφανές ακόμα και με μια γρήγορη ματιά στις φωτογραφίες από τη νέα του ταινία που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα.
Ο Μαντικό έχει διανύσει μια μακρά πορεία στον χώρο του πειραματικού σινεμά, με πολυάριθμα short flims που αξιοποιούν διάφορες τεχνικές για να αποδώσουν τον αισθησιακό σουρεαλισμό που φαίνεται να επικρατεί στο κεφάλι του. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, “Τα Άγρια Αγόρια” του 2017, είχε προσγειωθεί στις αίθουσες σαν ένας avant-garde κομήτης, συνδυάζοντας το παραισθητικό στυλιζάρισμα με ένα σενάριο που πατούσε πάνω στον λογοτεχνικό “Άρχοντα των Μυγών”.
Στο “After Blue”, o Μαντικό επιστρέφει στο θέμα της κοινότητας και των σχέσεων που διέπουν ομάδες ανθρώπων που αναγκάζονται να συμβιώσουν κάτω από δύσκολες συνθήκες. Το όραμά του είναι για άλλη μια φορά υπερφιλόδοξο, με την καλλιτεχνική διεύθυνση της ταινίας να το υπηρετεί πιστά. Αυτή η αίσθηση του χειροποίητου που βγαίνει μέσα από την οθόνη, η χρήση των χρωμάτων και της μουσικής, το μακιγιάζ και τα κοστούμια, όλα συντελούν στη δημιουργία μιας εφιαλτικά ονειρικής ατμόσφαιρας. Ο Μαντικό έχει φτιάξει ένα sci-fi western βουτηγμένο στην ψυχεδέλεια και είναι αδύνατο να μην παραδεχτείς τα κότσια που απαιτούνται για να κάνεις μια τέτοια ταινία.
Αφού όμως περάσει ο αρχικός εντυπωσιασμός, διαπιστώνει κανείς ότι όσο οπτικά γεμάτο είναι το “After Blue” τόσο κενό και σχηματικό είναι το σενάριό του. Οι διάλογοι τείνουν προς την κωμωδία, ο διάχυτος ερωτισμός καταλήγει αποπνικτικός, η αχρείαστα μεγάλη διάρκεια κουράζει και ο θαυμασμός για τον κόσμο που έχει φτιάξει ο Μαντικό δίνει τη θέση του στον εκνευρισμό. Εκεί που στα “Άγρια Αγόρια” υπήρχε μια ξεκάθαρη αλληγορία, στο “After Blue” υπάρχουν μόνο συμβολισμοί, αλλά ακόμα κι αυτοί δεν οδηγούν σε κάποια κεντρική ιδέα στην οποία μπορεί να επενδύσει κανείς.
Εάν ο Μαντικό καταφέρει να συνδυάσει την οργιώδη φαντασία του με ένα σφιχτοδεμένο σενάριο, τότε είναι πολύ πιθανό να καταφέρει να αποκτήσει μεγαλύτερο κοινό. Μέχρι τότε, κάθε νέα ταινία του θα αποτελεί ένα μικρό γεγονός μόνο για όσους αγαπάνε τους ασυμβίβαστους δημιουργούς και είναι πρόθυμοι να παραβλέψουν τυχόν αστοχίες και να αφεθούν στο trip που εκτυλίσσεται στην οθόνη.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων