"Να σε πω την τύχη σου;"
Ο Γούντι Άλεν αρχίζει σιγά-σιγά να μετακομίζει από το αγαπημένο του Μανχάταν και μας πάει -για τέταρτη φορά- ταξίδι στο μουντό Λονδίνο. Ένα Λονδίνο που δεν γοητεύει τόσο όσο με το Match Point και με μια ιστορία που σίγουρα δεν συγκαταλέγεται στις καλύτερες του. Υπάρχουν στιγμές που προσφέρει γέλιο, αλλά πέφτουν στο κενό εξαιτίας του αφελούς σεναρίου. Οι χαρακτήρες προσπαθούν να μοιάσουν με μας: με τις φοβίες τους, τις ανησυχίες τους και τις προσδοκίες τους, αλλά δυστυχώς δείχνουν πολύ πιο χάρτινοι, αν και μιλάμε για all-star cast…
Έστω κι έτσι, οι δεύτεροι ρόλοι κλέβουν συγκριτικά την παράσταση όπως αυτός της Λούσι Πάντς (σαν Σαρμέιν) όπου με το ιδιόρρυθμο ταμπεραμέντο της προσφέρει εύκολα τις πιο αστείες σκηνές της ταινίας. Τελικά ο Γούντι φάνηκε να μην είναι στα φόρτε του εδώ: οι ήρωες του ονειρεύονται μεν, μια καλύτερη και πιο ξέγνοιαστη ζωή. Εμάς πάλι, δεν μας καίγεται δεκάρα.
Χρήστος Μπακατσέλος
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων