Sunset Boulevard (1950)

Ανεξάντλητα ατακαδόρικο

Μυθικό από κάθε άποψη και εκ των κλασικότερων φιλμ noir όλων των εποχών, το Sunset Boulevard βάζει την ατομική παραίσθηση και αυτοεξαπάτηση απέναντι στο μηχανισμό της απόλυτης συλλογικής ψευδαίσθησης, εκείνο του κινηματογράφου. Ανεξάντλητα ατακαδόρικο, σαρκαστικά καλογραμμένο και σκηνοθετικά αγέραστο αποτελεί την ιδανική σύγκλιση του ψυχαγωγικού με το σκεπτόμενο κινηματογράφου, σε ένα ρεσιτάλ τραγικότητας χαρακτήρων και καταστάσεων, λες και ο καθένας καμώνεται να ξεπεράσει τον άλλο. Υπόδειγμα ανάπτυξης και συναρπαστικού κλεισίματος, με μοναδική μικρή παραφωνία τον κάπως φλύαρο νευρώδη intellectual χαρακτήρα της Νάνσι Όλσον στον αντίποδα της συγκλονιστικής μέσα στην υπερβολή της Γκλόρια Σουάνσον.

Παναγιώτης Ευσταθιάδης (4,5/5)

Εξαιρετικά σύγχρονη

Μία εξαιρετικά σύγχρονη ιστορία, η “Sunset Boulevard” αφηγείται τη δυστυχία του ατόμου που πέρα από τα χρήματα και τη δόξα, δεν βλέπει άλλο νόημα στη ζωή του. Η πρώην σταρ του Hollywood, Norma Desmond, ζει απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο στο παλάτι της, γιατί δεν έχει την αντοχή να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Μόνη συντροφιά της ο υπηρέτης της Max, που φυσικά της συμπεριφέρεται σαν τη σταρ που νιώθει και η ίδια ότι είναι. Η Norma εκπροσωπεί όλους τους σύγχρονους ανθρώπους, τους οποίους η ύπαρξη ταυτίζεται με το επάγγελμά τους και προσδιορίζονται μέσα από αυτή. Ο Joe είναι ο άφραγκος, αποτυχημένος ονειροπόλος της καλής ζωής, του χρήματος, των πλούσιων συναναστροφών, που στη ουσία πουλάει την ψυχή του στο διάβολο. Και οι δύο έχουν εμπλακεί τόσο βαθιά στην παγίδα που έστησαν στον εαυτό τους, που οδηγούνται στην αυτοκαταστροφή τους.

Η ταινία του Billy Wilder, χρόνια μετά τη δημιουργία της, θίγει τη μάστιγα του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού, το ξεπούλημα των ουσιαστικών αξιών του ατόμου, την αδυναμία του απέναντι στις πιέσεις του πετυχημένου μοντέλου, την επιλογή του να βαδίζει στο ολισθηρό έδαφος του προσωρινού, που τελικά έχει μόνο μία κατάληξη, την αυτοκαταστροφή.

Έλενα Πριόβολου (4,5/5)