Το πέταγμα του κύκνου

Ο σκηνοθέτης καλά μας τα λέει: "Η ταινία ακολουθεί τους νόμους του Αριστοτέλη περί τραγωδίας. Αρχή, μέση, τέλος. Αντίθεση, σύγκρουση, ποιοτική μεταβολή, λύτρωση. Οι καταστάσεις φτάνουν στα άκρα και οι ήρωες γίνονται τραγικά σύμβολα της εποχής τους. Η σύγκρουση δεν γίνεται μεταξύ καλών και κακών αλλά μεταξύ του ήρωά μας και του συστήματος. Ο ήρωάς μας προκάλεσε τη μοίρα του με τα λάθη του, την αλαζονεία του και την ασέβειά του σε μεγάλες αξίες. Ήθελα να κάνω μια ταινία πάνω στα κοινωνικά και οικολογικά προβλήματα του σήμερα που καίνε. Μέσα από μια συναρπαστική περιπέτεια να βγαίνουν μεγάλα συναισθήματα, ο έρωτας, η αγάπη, οι αξίες, η φιλία, η ομορφιά της φύσης. Που όλα έχουν απαξιωθεί και χάνονται και μαζί τους χανόμαστε και εμείς".
Καλές οι προθέσεις του, αλλά δεν αρκούν. Πομπώδεις μελοδραματισμοί, εντελώς αχρείαστοι, ερμηνείες χωρίς καθοδήγηση, σκηνοθεσία ο ορισμός του μέτριου, αλήθεια, πως πείστηκε ο Κολμ Μίνι να παίξει εδώ?