The Master

Master & Servant

Mια χαρακτηριστικά έντονη και ιδιαίτερα επίπονη κινηματογραφική εμπειρία που ενδεχομένως διαρκεί λίγο περισσότερο από ότι έπρεπε και ίσως καθαρά αρχετυπικά να έχει πολύ μεγαλύτερη (ίσως και καταλυτική) επίδραση στο αμερικανικό κοινό, του οποίου οι πάμπολλες αιρέσεις και «φωτισμοί» έχουν αποτελέσει αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας του.

Είναι όμως κυρίως και πάνω απ’όλα ένα μαστόρικα κινηματογραφημένο από τον μεγάλο Άντερσον και μουσικά ανατριχιαστικά σκιαγραφημένο (για άλλη μια φορά από τον Τζόνι Γκρίνγουντ των Radiohead) πορτραίτο ενός ερωτικού στην ουσία εφιαλτικού τριγώνου: του Ηγέτη, της κυριαρχικής Συζύγου του και του άβουλου και αυτοκαταστροφικού Υπηρέτη τους.

Ένας Γιόακιν Φοίνιξ σκέτο αγρίμι, έτοιμο να κατασπαράξει κάθε comme il faut συμπεριφορά και ταυτόχρονα απεγνωσμένος να βρει την φώτιση, την καθοδήγηση στην τελειωμένη ζωή του, αντιστέκεται με ζωώδη μανία στην πάλη με τους προσωπικούς και βασανιστικούς εφιάλτες του.

Άγεται όμως και φέρεται, παραδομένο υποχείριο στην τρομερή ικανότητα του Χόφμαν να κατευθύνει κατά το δοκούν και το συμφέρον, ψυχή και συνείδηση.

Και δίπλα του (ή αναμεσά τους) η εξαιρετική Έιμι Άνταμς που εκμεταλλεύεται με απαράμιλλη άνεση το ευγενικό και αθώο παρουσιαστικό της, επωάζοντας το φίδι του αυταρχικού ιδεολογισμού.

Ένα οδυνηρό ψυχολογικό φιλμικό πόνημα, ένα σαρωτικό κινηματογραφικό έργο, μια εφιαλτική σπουδή στο ανθρώπινο μυαλό που θα συνεχίσει να σου τρώει τα σωθικά και μόλις πέσουν οι τίτλοι.

Απόστολος Κίτσος