Faust

Η γνωστή ιστορία του Φάουστ, που πουλά την ψυχή του στον διάβολο. Η διάσημη ιστορία του Γκαίτε, σε μια πολύ διαφορετική, σύγχρονη και ελεύθερη απόδοσή του. Μια απόδοση και ανάγνωση της ιστορίας, που σκοπό έχει να δείξει την ουσία που δεν διαφαίνεται εύκολα.

Δελτίο τύπου
Ποιο είναι το χρώμα ενός κόσμου που οδηγεί σε κολοσσιαίες ιδέες; Ποιο είναι το άρωμά του; Στον κόσμο του Φάουστ, είναι όλα πνιγηρά: συνταρακτικά σχέδια γεννιούνται στο στριμωγμένο μέρος όπου περιδιαβαίνει ο Φάουστ. Είναι ένας στοχαστής, που διαλαλεί ιδέες, μεταδίδει λέξεις, που κάνει σχέδια, ένας ονειροπόλος. Ένας ανώνυμος άντρας που ωθείται από απλά ένστικτα: πείνα, απληστία, λαγνεία. Ένα δυστυχισμένο, κυνηγημένο πλάσμα, που θέτει μια πρόκληση στον Φάουστ του Γκαίτε. Γιατί να μείνει εκεί όταν μπορεί να πάει παραπέρα; Κι ακόμα παραπέρα, και πιο πέρα, πιέζοντας πάντα προς τα εμπρός, χωρίς να προσέχει ότι ο χρόνος μένει ακίνητος...
Το FAUST αποτελεί ελεύθερη απόδοση του πρώτου (και πιο διάσημου) μέρους του έπους του Γκαίτε, ενώ το σενάριο υπογράφει ο Γιούρι Άραμποφ. Δεν πρόκειται για μια απλή κινηματογραφική διασκευή του μυθικού αυτού ποιήματος, αλλά για μία ανατρεπτική ερμηνεία του από τον Σοκούροφ. Είναι μάλλον μια φιλοσοφική μελέτη των θεμάτων της τραγωδίας του. Αλήθεια, στην ταινία του Σοκούροφ ο διάβολος Μεφιστοφελής δεν παρουσιάζεται ως μυθολογικό, αλλά ως ζωντανό πρόσωπο – ενεχυροδανειστής. Υπάρχει ο Θεός. Υπάρχει και ο άνθρωπος. Ο διάβολος δεν είναι θεατρική επινόηση, -θεωρεί ο σκηνοθέτης της ταινίας. Ο Φάουστ του είναι ένας οραματιστής επιστήμονας του 19ου αιώνα, ένας επαναστάτης, ένας άνθρωπος του πνεύματος. Παραμένει όμως «άνθρωπος» και για αυτό κουβαλά τις αδυναμίες της σάρκας: φιλοδοξία, απληστία, πόθο. Σύμφωνα με την ερμηνεία του Σοκούροφ, ο Δρ. Φάουστ συντάσσεται με το διάβολο γιατί έχει κουραστεί να μάχεται την Εκκλησία, η οποία κλείνει συνεχώς το στόμα της επιστήμης και εμποδίζει το έργο των ερευνητών.
Βραβεύτηκε με Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ της Βενετίας 2011.