Ξεκούρδιστο και βαριεστημένο
Ο Σόντεμπεργκ πρέπει να είχε απλά ένα απωθημένο να κάνει μια ταινία που αφορά σε πανδημία και massive attack πανικό. Την έκανε λοιπόν και είναι αξιοπρεπής. Απλά. Και με τρομερό (φυσικά) καστ που καταφέρνει –λόγω ατομικής ποιότητας- να σου κρατά το ενδιαφέρον μέχρι ενός σημείου. Διότι κάπου εκεί τελειώνουν τα πλεονεκτήματα του Contagion.
Αυτό που σου μένει σαν επίγευση είναι μια βαριεστημένη προσπάθεια του –αγαπημένου- δημιουργού να εστιάσει στο προσωπικό δράμα και την μάχη με τον χρόνο για να βρεθεί το αντίδοτο που θα σώσει εκατομμύρια κόσμο, αλλά άνευρα, με ελεγχόμενη τηλεοπτική λογική και οπτική (απίστευτο και όμως αληθινό!) και ένα soundtrack εντελώς παραίτερο: σαν να ακούς ξεκούρδιστους Tangerine Dream ή Τuxedomoon...
Μήπως να το πραγματοποιήσει νωρίτερα αυτό το διάλειμμα από την σκηνοθεσία που έχει προαναγγείλει;
Απόστολος Κίτσος
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων