Ζουλί Ντελπί: "θέλω να είμαι τολμηρή χωρίς να γίνομαι χυδαία"

Δημοσίευση: 12 Ιουνίου 2016, 19:13
Συντάκτης:

Η Ζουλί Ντελπί επιστρέφει στην καρέκλα του σκηνοθέτη (Two Days in New York) με το «Lolo», μια ρομαντική κωμωδία που σχολιάζει τις σύγχρονες σχέσεις. Στην ταινία πρωταγωνιστεί η ίδια  στο πλευρό του Γάλλου κωμικού Dany Boon και της Karin Viard.

Η Ντελπί αγαπήθηκε από το ελληνικό κοινό ως Σελίν στο «Πριν τα Μεσάνυχτα» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ που γυρίστηκε στην Ελλάδα (και το οποίο έγραψε μαζί με τον Ίθαν Χοκ και τον Λινκλέιτερ, όπως και τις προηγούμενες δύο ταινίες της τριλογίας).

Στο Οιδιπόδειο αλά Γαλλικά υποδύεται άλλη μια ρομαντική αλλά και πραγματίστρια γυναίκα, η οποία επίσης εξετάζει τις ανθρώπινες, ερωτικές και οικογενειακές σχέσεις με πολύ χιούμορ και κοφτερό πνεύμα.

Η κριτική της ταινίας εδώ. Ακολουθεί συνέντευξή της.

Πώς προέκυψε η ιδέα για την ταινία;

Μια μέρα έκανα πλάκα με τον σεναριογράφο Eugénie Grandval για τη σχέση που θα είχα σε δεκαπέντε χρόνια με τον τότε εξάχρονο γιο μου και «μικρό μου αυτοκράτορα». Διασκεδάσαμε με αυτό και με την ιδέα ενός παράξενου ζευγαριού – ένας απλός τύπος από την επαρχία και μια γυναίκα από τον χώρο της Παριζιάνικης μόδας- του οποίου η σχέση θα αναστατωνόταν από την παρουσία του γιου. Ήταν μια απλή πλοκή με αστείους χαρακτήρες, ευτράπελες καταστάσεις και διαλόγους.

Έχουμε ξανασυναντήσει δείγμα της γενιάς boomerang στις ταινίες σας (των νέων που ζουν για ένα διάστημα μόνοι τους αλλά επιστρέφουν στο πατρικό τους). Αλλά ο Lolo είναι μοναδικός…

Χωρίς να προδίδω κάτι από την πλοκή, μπορώ να πω ότι είναι δαιμονικά χειριστικός. Μου αρέσουν οι νευρωτικοί χαρακτήρες. Και μου αρέσει να τους περιγράφω και να τους κάνω ταινίες. Ξέρω πολλούς. Δεν τους βρίσκω αστείους στην πραγματική ζωή, αλλά στις ταινίες έχουν κάτι που με κάνει να ξεκαρδίζομαι.

Η Violette, η μητέρα που υποδύεστε, είναι γύρω στα σαράντα και έχει μια φοβερή καριέρα αλλά είναι στάσιμη στην προσωπική της ζωή.

Είναι σημαντικό να αισθανθούμε την αδυναμία της, το πόσο ευάλωτη είναι. Στην αρχή, η κολλητή της τής λέει ότι είναι τρομερά καλή στη δουλειά της αλλά χάλια στις σχέσεις. Λείπει σίγουρα κάτι στη Violette. Αλλά πέρασε τη ζωή της δουλεύοντας και φροντίζοντας τον γιο της. Παρ’ όλο που την ταλαιπωρεί συνέχεια, δεν έχει κάνει κάτι για να διορθώσει την κατάσταση. Είναι η δοτική μητέρα που απλώνει βούτυρο στο ψωμί του και του μαγειρεύει μελάτα αυγά για πρωινό.

Μιλώντας για σχέσεις γονιού-παιδιού, ο χαρακτήρας της Karin Viard (η καλύτερη φίλη της Violette) είναι στο άλλο άκρο από τον δικό σας χαρακτήρα, καθώς δεν αντέχει την κόρη της καθόλου.

Τη μισεί. Δεν της αρέσει ο τραμπουκισμός μεταξύ τους, το οποίο δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει σχέση. Γενικά μου αρέσει οι χαρακτήρες μου να είναι απτοί. Αυτό είναι το κλασικό γαλλικό σινεμά που χάθηκε κάπου στη διαδρομή και μου αρέσει να το αναβιώνω.

Στην ταινία μιλάτε με την Karin Viard για το σεξ με ωμούς όρους.

Έχει να κάνει με τον τρόπο που μεγάλωσα. Μου αρέσει να πηγαίνω τα πράγματα στα όρια και θέλω να είμαι τολμηρή χωρίς να γίνομαι χυδαία. Είναι το ύφος που γράφω. Ζούμε σε καιρούς που είμαστε όλο και πιο οριοθετημένοι από γλωσσικούς κώδικες και πολιτική ορθότητα. Δεν μας κάνει καλύτερους ανθρώπους αυτό, ο εκφοβισμός και ο φασισμός έχουν επανέλθει.

Η Violette την πέφτει στον Jean-René σε ένα πάρτι και τον ερωτεύεται. Υπάρχει ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τη γενιά των σαραντάρηδων στο χτίσιμο αυτής της ερωτικής ιστορίας.

Με ενδιέφερε να δείξω ότι την αγάπη δεν τη βρίσκεις πάντα εκεί που περιμένεις, πολλοί ψάχνουν για κάποιον σαν κι αυτούς. Σε σχέση με τη συγκεκριμένη γενιά, ήθελα να δείξω ότι οι άνθρωποι που ερωτεύονται σε αυτήν την ηλικία είναι πιο σοφοί. Από τη στιγμή που γίνεσαι σαράντα, αν αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου και είσαι αρκετά τυχερός να συναντήσεις μια όμορφη ψυχή, δεν ξενοκοιμάσαι. Είσαι λιγότερο παθιασμένος και πυρετώδης και πιο προσγειωμένος. Είναι πιο υγιές αυτό.

Η Violette εργάζεται ως καλλιτεχνική διευθύντρια σε επιδείξεις μόδας και ο Jean-René είναι ένας σεμνός μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών στην επαρχία. Έχετε μια πολύ διορατική ματιά στις διαφορές ανάμεσα στους δύο κόσμους. Το γεγονός ότι έχετε ζήσει στο Λος Άντζελες μοιάζει να σας έχει κάνει πιο παρατηρητική στα πράγματα που εμείς δεν προσέχουμε πια.

Το γεγονός ότι έχω ζήσει μακριά από τη Γαλλία και ότι επιστρέφω εδώ τακτικά με βοηθάει να παρατηρώ διαφορετικά πράγματα. Πέρασα ωραία αναπαριστώντας τον κόσμο της μόδας. Έχω σχέση με αυτόν γιατί έχω φίλους σχεδιαστές που με βοήθησαν στη συγγραφή του σεναρίου. Είχε πλάκα να δείξω την ανορθόδοξη διάσταση της μόδας, όπως μια χλιδάτη δημοπρασία που γίνεται στο μετρό.

Κρίνετε και την προέλευση του Jean-René που είναι από την επαρχία.

Μου αρέσει πολύ η σκηνή που βλέπει έναν γιατρό και του λέει ότι η φαγούρα του οφείλεται στο γεγονός ότι είναι από την εξοχή. Για έναν Παριζιάνο, το Biarritz είναι εξοχή! Ούτως ή άλλως όλοι είναι υπερβολικοί στην ταινία. Ο Jean-René είναι τόσο ευγενικός και καλόκαρδος που ποτέ δεν βλέπει το κακό στους άλλους. Τον κάνει αστείο, αλλά στο τέλος είσαι με το μέρος του. Είναι αφελής αλλά δεν είναι ανόητος. Η αφέλεια του έχει κάτι το αγνό και ευγενικό, που δεν συγγενεύει με την ανοησία. Είναι λίγο εύπιστος καθώς παίρνει τα πάντα τοις μετρητοίς. Είναι μια πρόκληση να αντιμετωπίσει κάποιον διαβολικό τύπο όπως ο Lolo.

Ο Lolo είναι το ίδιο απαίσιος στον Jean-René, όσο και στη μητέρα του.

Καθώς προβάλλει αυτό που είναι στους άντρες που προσελκύει η ίδια, της λέει ότι ο Jean-René είναι ψυχωτικός και θέλει να τη φάει ζωντανή. Ο Jean-René γίνεται ο κακός λύκος που ετοιμάζεται να φάει τη μαμά του. Ενώ στην αρχή υποκρίνεται ότι είναι χαλαρός και σίγουρος για τον εαυτό του, ο Lolo είναι ένα μωρό συναισθηματικά, όχι μόνο γιατί είναι στον χαρακτήρα του αλλά και γιατί η μαμά του τον μεγάλωσε με προβληματικό τρόπο. Τελικά το συνειδητοποιεί αυτό.

Είχατε στο μυαλό σας κατευθείαν τον Vincent Lacoste για τον ρόλο;

Τον έγραψα για αυτόν. Συνεργάστηκα μαζί του στο The Skylab πριν από πέντε χρόνια. O Vincent ήταν μόνο 17 αλλά τρελάθηκα με το ταλέντο του, την αφοσίωση του και την εντελώς χαλαρή του στάση. Θυμάμαι συγκεκριμένα μια σκηνή που υποτίθεται ότι λέει σε κάτι παιδιά μια ιστορία και στην πορεία τα τρομάζει. Έκανε δέκα λήψεις στη σειρά χωρίς να κάνει κανένα λάθος. Είναι αφοσιωμένος και σέβεται την ομαδική δουλειά.

Πείτε μας για τον Dany Boon.

Από την αρχή τον είχα στο μυαλό μου. Όσο επιτυχημένος κι αν είναι, ο Dany είναι ακόμα ένα παιδί και διατηρεί την αγνότητα του. Είπε ότι θα κάνει την ταινία τρεις μέρες αφού διάβασε το σενάριο.

Στο Lolo, εμφανίζεται ο Karl Lagerfeld υποδυόμενος τον εαυτό του.

Φίλοι που δουλεύουν στη Chanel με βοήθησαν να πείσω τον Karl Lagerfeld. Είχε σημασία για μένα να είναι στην ταινία. Είναι ο απόλυτος μόδιστρος, είναι από μόνος του ένα έμβλημα.

Η Violette και η φίλη της είναι αυτοδημιούργητες. Όπως κι εσείς…

Σε αυτό το επάγγελμα, κατάλαβα γρήγορα ότι μπορώ να βασίζομαι μόνο στη δουλειά μου. Είμαι ανίκανη να κάνω δημόσιες σχέσεις μόνη μου. Ακολούθησα τη συμβουλή του Godard που μου έγραψε ένα γράμμα όταν βγήκε το Detective. «Ακολούθα το δικό σου μονοπάτι» έγραφε. «Είσαι το ποτάμι και υπάρχουν δύο όχθες που προσπαθούν να σε δρομολογήσουν και να σε ευτελίσουν». Επέλεξα να έχω το δικό μου όραμα, τη δική μου στάση.

Πώς αποφασίσατε να παίζετε στις δικές σας ταινίες;

Δεν θα μπορούσα να κάνω τις ταινίες διαφορετικά. Το γεγονός ότι παίζω επηρεάζει το ύφος και τη δυναμική. Αλλά μου αρέσει και το να σκηνοθετώ μόνο. Είναι έντονα ευχάριστο.

Τι είδους σκηνοθέτης είστε; Σας έχει επηρεάσει η αμερικάνικη μέθοδος;

Στην Αμερική η μέθοδος μπορεί να είναι πολύ αυστηρή, οπότε προσπαθώ να βρω μια ισορροπία. Είμαι άμεση και προετοιμάζω κάθε πλάνο με ακρίβεια. Στο γύρισμα καταλαβαίνω ότι υπάρχει καλύτερη εκδοχή και ποτέ δε διστάζω να αναθεωρήσω τα πράγματα. Οι ταινίες είναι ομαδική δουλειά από την αρχή μέχρι το τέλος. Μου αρέσουν οι δουλευταράδες που είναι ευαίσθητοι και αστείοι. Προσπαθώ να είμαι έτσι κι εγώ. Να κάνω τη δουλειά μου αξιοπρεπώς και να είμαι ανοιχτή σε προτάσεις. Δεν έχω κάποια μέθοδο. Κάθε ηθοποιός, κάθε μέρα, κάθε σκηνή. Όλα αυτά είναι διαφορετικά. Προσπαθώ να προσαρμόζομαι.

Συχνά σας συγκρίνουν με τον Woody Allen…

Μου αρέσει ο Woody Allen! Έχουμε κοινές νευρώσεις, την εμμονή με τον θάνατο και το σεξ και ένα είδος δημιουργικής βουλιμίας. Δυστυχώς, είμαι μια γυναίκαι και οι δουλειές δεν βρίσκουν πάντα χρηματοδότηση. Σου επιτρέπεται να κάνεις ρομαντικές κωμωδίες, αλλά όχι μια ταινία για τον πόλεμο. Η Kathryn Bigelow είναι μια από τις λίγες γυναίκες σκηνοθέτες που μπορούν να κάνουν μια ταινία για τον πόλεμο στο Ιράκ. Αλλά έπρεπε να πολεμήσει σαράντα χρόνια για να το καταφέρει αυτό.

Όπως ο Woody Allen, έχετε τάση να κάνετε κωμωδίες.

Είναι το αγαπημένο μου είδος, αλλά μου αρέσει και το δράμα. Η επόμενη ταινία μου θα είναι δράμα. Και μετά θα ξεκινήσω ένα φιλόδοξο έργο για την περιπέτεια του αμερικανικού σινεμά. Εντωμεταξύ, θα ασχοληθώ με μια σειρά για τις γυναίκες τη δεκαετία του’40.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos