Γκάρεθ Έβανς: "Tα 24 καρέ τελειότητας του Raid..."

Το 2007 ο σκηνοθέτης Gareth Evans πήγε στην Ινδονησία για ένα ντοκιμαντέρ με θέμα την πολεμική τέχνη Pencak Silat. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, καθώς κατέγραφε τις κινήσεις και τα στυλ των δασκάλων αυτής της τέχνης, κατάλαβε ότι είχε μπροστά του ένα πολύ δυνατό υλικό για ταινία. Ειδικά ένας από τους μαθητές, ένας οδηγός φορτηγού που εργαζόταν για μια εταιρία τηλεπικοινωνίας, ο Iko Uwais, φάνηκε ότι ενσάρκωνε τέλεια την ιδέα που είχε στο μυαλό του ο Evans. “Με την πρώτη ματιά, φαίνεται ένας ήσυχος, ντροπαλός και ταπεινός τύπος. Αλλά μετά αρχίζει να κάνει Silat και μεταμορφώνεται εντελώς. Αυτό που ξεχωρίζει τον Iko είναι ότι έχει πολύ καλή αντίληψη του πως φαίνεται όταν κάνει Silat. Έχει κάτι το στυλιζαρισμένο, κάτι cool”.

Ο σκηνοθέτης πλησίασε τον Uwais και του υποσχέθηκε ότι θα κάνουν μια ταινία με πολεμικές τέχνες μαζί. Έτσι προέκυψε το Merantau που πήρε πολύ καλές κριτικές σε διεθνή φεστιβάλ και στην πορεία σαν φυσική συνέχεια το The Raid που παίζεται από την Πέμπτη 2/8/12 στις ελληνικές αίθουσες. "Εξ αρχής είχαμε σχεδιάσει να εισάγουμε διαφορετικά στυλ μάχης στην ταινία¨, λέει ο Έβανς στα production notes της ταινίας. "Το να έχουμε όλες τους χαρακτήρες να ξέρουν Silat δεν είναι μόνο παράλογο, αλλά και βαρετό και περιοριστικό. Θέλαμε να εξερευνήσουμε πόσες διαφορετικές σχολές πολεμικών τεχνών θα μπορούσαν να συγκρουστούν η μια με την άλλη, σαν παρτίδα σκάκι".

"Είμαι ο τύπος που κάνει τους κασκαντέρ να τρώνε πολλαπλές κλωτσιές στο κεφάλι για την ευχαρίστηση του κοινού. Ζητάω πολλά από τους ανθρώπους. Πουλάω αίμα και πανδαιμόνιο. Από μικρός και μέχρι σήμερα έχω εμμονή με την απίθανη δουλειά των ηρώων της παιδικής μου ηλικίας. Οι φίλοι μου κι εγώ αναπαριστούσαμε ό,τι βλέπαμε, κάνοντας remake των αγαπημένων μας ταινιών στην πίσω αυλή. Τότε ήθελα να γίνω ηθοποιός, ήθελα να γίνω ο Jackie Chan. Αλλά μετά από μερικά χρόνια και πολλά μπέργκερ, άφησα στην άκρη αυτές τις βλέψεις και κινήθηκα προς μια λιγότερο σωματική κατεύθυνση. Όταν ενορχηστρώνω μια σκηνή μάχης η διαδικασία εξελίσσεται σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη, ζωντανή δουλειά που αλλάζει με τους αυτοσχεδιασμούς και τη δημιουργικότητα των άλλων. Μερικές φορές η φύση θα βάλει το χεράκι της αλλάζοντας την πρόθεση της κάθε κίνησης. Κάποιες φορές για κακό, κυρίως όμως για καλό. Για να είμαι ειλικρινής, ούτε το πιο συνταρακτικά ζωγραφισμένο τοπίο, ούτε οι πιο απίθανες στιγμές σε φωτογραφία, ούτε η πιο συγκινητική μουσική συγχορδία δεν πλησιάζει για μένα αυτά τα 24 καρέ τελειότητας, όταν οι πολεμιστές μου τα δίνουν όλα ώστε το κοινό να γίνει μάρτυρας ενός καθαρού σαν κρύσταλλο πλάνου μιας κλωτσιάς στο κεφάλι..."