Sound city

Aπολαυστικό rockumentary

Στη θέση του Sound City θα μπορούσε να ήταν ένα άλλο στούντιο. Στη θέση του Dave Grohl ένας άλλος πετυχημένος μουσικός. Ο δημιουργός αυτού του μουσικού ντοκιμαντέρ το έφτιαξε όχι για να πει με κομπασμό και ματαιοδοξία «ήμουν κι εγώ εκεί» αλλά για να εξομολογηθεί ως ένας απλός φαν την ατέλειωτη αγάπη του για τη μουσική. Παράλληλα όμως έφτιαξε και ένα αψεγάδιαστο ντοκιμαντέρ, με ιστορική σημασία, σωστή δημοσιογραφική προσέγγιση, πολύ συναίσθημα και ακόμα περισσότερη μουσική!

Η ιστορία του Grohl θα μπορούσε να γίνει ταινία. Ο ίδιος προτίμησε να πει αυτή του μυθικού στούντιο του Λος Αντζελες. Οταν αυτός, ο Novocelic και ο Cobain αποφάσισαν να ηχογραφήσουν το δεύτερο δίσκο των Nirvana εκεί, δεν θα μπορούσαν να ήξεραν που θα καταλήξουν... Και μόνο που αυτό επιλέγει να πιστεύει και μας λέει αντί να φωνάζει πόσο μέγας ντράμερ είναι και πόσο σπουδαία κομμάτια γράφει, φτάνει για να χαρακτηριστεί «ταπεινός»...

Το «Sound city» είναι απολαυστικό. Ακόμα καλύτερα αν είσαι οπαδός των συγκροτημάτων και των καλλιτεχνών που ηχογράφησαν εκεί. Είναι απολαυστικό γιατί το «Α και το Ω» ενός καλού ντοκιμαντέρ, είναι το πρωτότυπο υλικό που έχεις. Και η φήμη του Grohl του επιτρέπει να έχει μπροστά στο φακό και να αναπαλούν τα παλιά, όλον τον καλό κόσμο. Οι συνεντεύξεις των «παλιών» δείχνουν... μίσος και απέχθεια για τον ψηφιακό ήχο, υπάρχουν όμως και άλλες γνώμες. Κυρίως του Reznor, γνωστού «κομπιουτεράκια» ο οποίος καταλήγει με το σοφό: «Τα μηχανήματα είναι καλύτερα πλέον. Η μουσική σου όμως δεν γίνεται αυτόματα καλύτερη. Πρέπει πάντα να έχεις κάτι να πεις...».

Διαβάστε περισσότερα στο www.stagediver.gr

Γιάννης Λυμπέρης