Berlinale 13: "Night train to Lisbon" - REVIEW

Νight train to Lisbon (6,5 / 10)

H επανάσταση είναι καθήκον

O Τζέρεμι Άιρονς ωριμάζει σαν το παλιό καλό κρασί... όσο μεγαλώνει γίνεται ακόμα καλύτερος. Αυτό αποδεικνύει στο Night Train to Lisbon του Μπίλε Όγκουστ που έκανε τη διεθνή του πρεμιέρα απόψε στη Μπερλινάλε. Ο ήρωας της -βασισμένης στην ομότιτλη νουβέλα του Πασκάλ Μερσιέ- ταινίας , ένας δάσκαλος που περιγράφει τον εαυτό του ως έναν «βαρετό άνθρωπο», σώζει μια κοπέλα από την αυτοκτονία και με αφορμή μια αλυσίδα γεγονότων βρίσκει τον εαυτό του μέσα από την ιστορία ενός συγγραφέα, όπως την περιγράφει ο τελευταίος στο βιβλίο του.

“When dictatorship is a fact revolution is a duty “ θα διαβάσει κάπου... Και ακριβώς εκεί αρχίζουν όλα. Η ταινία μιλά για επανάσταση, για αντίσταση, έχει κάποιες πολιτικές αναφορές στο ιστορικό παρελθόν της Πορτογαλίας (και συγκεκριμένα στην περίοδο της δικτατορίας του Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ) και μέσα σε ένα τέτοιο context ξεπροβάλλει μια περισσότερο προσωπική ιστορία. Αριστοτεχνική σκηνοθεσία, ατμοσφαιρικό περιβάλλον, πολύ καλές ερμηνείες, η ταινία αν και τη φοβόμασταν αρχικά, αποδείχθηκε πολύ ανώτερη των προσδοκιών μας.

Ο ήρωας (Άιρονς) τα παρατάει όλα για να αναζητήσει τους κομβικούς συντελεστές της ιστορίας του βιβλίου που βρίσκει στην τσέπη της κοπέλας που σώζει. Παίρνει το τραίνο, παίρνει σβάρνα την Λισαβόνα και σταματά να είναι ένας «βαρετός άνθρωπος» κάνοντας την δική του επανάσταση μέσα από αυτό το ταξίδι αναζήτησης εξωτερικής και εσωτερικής. Τελικά «ο πραγματικός σκηνοθέτης της ζωής σου είναι τα τυχαία γεγονότα»...

Ειρήνη Κατσαρά

(Φωτό: Ειρήνη Κατσαρά, Βίκυ Μοσχονησιώτου)