Chained

Ταξιτζής αλά Ψυχώ

Του Μιχάλη Κωνσταντέλλη

Eπειδή είναι σκηνοθετημένο από την κόρη του Ντέιβιντ Λιντς, στην τρίτη μόλις ταινία της μετά το Surveillance/2008 και το περιβόητο cult ντεμπούτο της Boxing Elena/1993, ήμουν σχετικά προκατειλλημένος. Μετά την ταινία ωστόσο είναι φανερό πως πρόκειται για την καλύτερή της έως τώρα και το ίδιο το φιλμ ένα πολύ ατμοσφαιρικό creepy στόρι.

Την πλοκή μεταφέρουν τρείς πρωταγωνιστές σε δύο ρόλους. Ο πολύ μπρουτάλ και τρομακτικός Βίνσεντ Ντ’ Ονόφριο ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς χαρακτήρων της γενιάς του, ο πρωτοεμφανιζόμενος στο σινεμά μικρός Ίβαν Μπερτ και ο Ίμον Φάρεν που η περίεργη ομορφιά και η ερμηνεία του αποδίδουν εξαιρετικά το δυσυπόστατο να είναι κανείς θύμα απαγωγής και συνένοχος στο έγκλημα. Το φιλμ ποντάρει στο στυλιζάρισμα και τη σκηνοθεσία, είναι σκληρό αλλά απορροφά την προσοχή στην πλοκή του, είναι creepy όσο δεν πάει μα τις σεναριακές του ατέλειες τις ξεπερνά με τη μελέτη χαρακτήρων.

Η αμφιλεγόμενη κλιμάκωση προσφέρει μια ανατροπή που δεν μου ‘γυάλισε’ για τέλος, σα να προσπάθησε η Λιντς να χρυσώσει το χάπι, αν όμως είστε φαν του ατμοσφαρικού τρόμου, δε θα σας φανεί καθόλου. Κλειστοφοβικό γύρισμα, σκοτεινή φωτογραφία και μια προσέγγιση πολύ ρεαλιστική που ξεγυμνώνει το μοδάτο slasher τρόμο κι ένα κλείσιμο του ματιού στην ψυχολογία. Αρκετά original και πραγματικά τραυματικό...