"Paradise: Hope": REVIEW

Paradise: Hope (4/10)

Φρούδες οι ελπίδες...

Πηγαίνοντας να δώ το Paradise Hope στο Friedrichstadt Palast με είχαν δασκαλέψει ότι πρόκειται για ένα από τα φαβορί της Μπερλινάλε. Προσωπικά, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, το απέφευγα σαν τον... διάολο, αλλά τελικά αποφάσισα να το δώ, χωρίς όμως να έχω δεί τις δύο πρώτες ταινίες της τριλογίας του Παραδείσου του Ulrich Seidl (φανταστείτε, στην Ελλάδα ξεκινά προβολή η πρώτη ταινία της τριλογίας την ερχόμενη εβδομάδα).

Στην κατάμεστη αίθουσα, οι Γερμανοί με τους οποίους συνομιλούσα κάθονταν στις διπλανές θέσεις και ήταν ήδη εκστασιασμένοι με την ταινία, χωρίς να έχουν δεί ούτε λεπτό... High hopes όμως αποδείχτηκε εν τέλει η ταινία, αφού προσωπικά δεν με ενθουσίασε και το μόνο που σκεφτόμουν όταν τελείωσε ήταν ότι δεν πρόκειται να ξαναφάω τίποτα (η ταινία διαδραματίζεται σε diet camp)…

Η διαδρομή με τα πόδια από το Friedrichstadt Palast στην Τάχελες ( που δυστυχώς φέτος έχει κλείσει...) και τη Hackesche Hoffe είναι τρομερά ενδιαφέρουσα και ενδείκνυται για φωτογραφίες (κάθε άλλο παρά τουριστικές).

Περισσότερα για την ταινία απο Δευτέρα που θα έχουμε και τη συνέντευξη με το σκηνοθέτη, γιατί απόψε η νύχτα προβλέπεται μεγάλη με εκθέσεις, gigs στο White Trash και τα υπέροχα Elvis burger προφανώς....Νεότερα από το Βερολίνο και το μέτωπο Μπερλινάλε αύριο και καλώς εχόντων των πραγμάτων εξτρα φωτογραφικό υλικό από τo Mauerpark και την τεράστια Floh markt του (και ευχόμαστε με λάφυρο μικρούς αντικέ θησαυρούς και δίσκους, πολλούς δίσκους)...

Ειρήνη Κατσαρά