Παιχνίδια... διχασμού
Θα μπορούσε να προκύψει σαν η απάντηση της Τσεχίας στο επιτυχημένο «Οι ζωές των άλλων», αλλά τελικά πρόκειται απλά για ένα τίμιο σε προθέσεις, γλυκόπικρο φιλμ (από τους δημιουργούς του πολύ καλού «Παιχνίδια διχασμού και εγκυμοσύνης»), που επιχειρεί να μιλήσει τόσο για κάποια πολιτικά εγκλήματα, αλλά με ξεκάθαρα απολογητική μορφή, ενώ παράλληλα επιδιώκει να αναλύσει και ορισμένα οικογενειακά τραύματα που προκαλούν.
Δεν το καταφέρνει το ίδιο καλά και στα δύο, στο δεύτερο είναι πολύ πιο αδύναμο στην αφήγησή του, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το θέμα της απιστίας που εξετάζει στο πρώτο τέταρτο και έπειτα δεν το ξαναπιάνει, σαν να μην έγινε ποτέ…
Αντίθετα, στο πολιτικό κομμάτι, το φιλμ διαθέτει μια εξαιρετικά διεισδυτική ματιά στη μνήμη, την κρίση, την προδοσία και την αμφισβητούμενη αλήθεια, ενώ υποστηρίζεται από αξιοπρεπείς ερμηνείες. Όπως το δει κανείς...
*Στο Άστυ
Απόστολος Κίτσος
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων