Ένας Ρέι δεν είναι αρκετός!
Βασισμένη σε πετυχημένη αγγλική τηλεοπτική σειρά των 70s, η τοποθέτησή της στις μέρες μας, ενόχλησε πολλούς Αγγλους κριτικούς. Δεν έχουμε δει τη σειρά, άρα θα ασχοληθούμε μόνο με την ταινία.
Για να φτιάξεις λοιπόν μια ταινία δράσης με μπάτσους και κακούς, πρέπει να έχεις μια φρέσκια, πρωτότυπη ιδέα και να είσαι καλός σκηνοθέτης. Κάποιος οφείλει να πει σε νέους δημιουργούς ότι το τσιτάτο "για να πιάσεις έναν κακό, πρέπει να γίνεις και εσύ κακός" το έχουν βαρεθεί και οι... διεφθαρμένοι αστυνομικοί... Δεν υπάρχει ταινία που να παρουσιάζει ένστολο να συλλαμβάνει τους πάντες με το γράμμα του νόμου. Καμία!
Το "Sweeney" για 2 ωρίτσες χαλαρές είναι οκ. Δεν είναι κάτι παραπάνω, γιατί ο 42χρονος Νικ Λόου, είναι καλός να κρατά έναν σφιχτό ρυθμό, να δείχνει μια "βρώμικη" εικόνα της πόλης και οι σκηνές δράσης να είναι "φασαριόζικες", αλλά μέχρις εκεί. Η σκηνή της ληστείας και του κυνηγητού στην πόλη είναι παρμένη από την "Ενταση" του Μάικλ Μαν. Ο σκληρός Ρίγκαν θυμίζει Πόπαϊ του "French connection" ενώ η ίντριγκα της ληστείας δεν πολυενδιαφέρει.
Γιατί να τη δεις λοιπόν; Γιατί ανέκαθεν γουστάρουμε τον Ρέι Γουίνστοουν και εδώ παίρνει όλη την ταινία πάνω του. Με το μόνιμο μισόκλειστο στόμα του, την προφορά που θέλει προσπάθεια να καταλάβεις τι λέει, τις επιτυχίες του στις γυναίκες (το μόνο στοιχείο έκπληξης...), το καθαρόαιμο νταηλίκι του, τα δίνει όλα σε έναν ρόλο που προσφέρεται για πολλά, αλλά τελικά μένει στα όσα έχουμε ξαναδεί. Ο Ντάμιεν Λιούις είναι διακοσμητικός (άγνωστο γιατί...), ο νεαρός Plab B το προσπαθεί, οι "κακοί" μαριονέτες" και αυτό πάντα είναι πρόβλημα...
Γιάννης Λυμπέρης
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων