Hara-kiri: Death of a Samurai

Η τιμή... τιμή δεν έχει

Η αλλιώς μια γαμάτη διασκευή στο βραβευμένο ασπρόμαυρο κομψοτέχνημα του’62. Harakiri λέγεται το solo αλμπουμ του Serj Tankian των System of a Down που κυκλοφόρησε πριν κανα δίμηνο. Αλλά ας μή τα μπερδεύουμε.

Η ταινία, Ichimei για την ακρίβεια, του σκηνοθέτη Takashi Miike αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέροντα διάλογο επάνω στο πρωτότυπο έργο Sepuku/Harakiri του 1962 του σκηνοθέτη Masaki Kobayashi. Ένας νέος και φτωχός σαμουράι ζητά να κάνει χαρακίρι στον οίκο του Λωτού, με στόχο να κερδίσει το έλεος του φεουδάρχη και να του δώσει χρήματα για να σώσει την άρρωστη γυναίκα και το παιδί του. Αλλά όποιος μπαίνει με στόχο την αυτοκτονία, δε βγαίνει ζωντανός από τον οίκο..... Λίγο καιρό μετά, ένας πιο μεγάλος άνδρας φτάνει στον οίκο με τον ίδιο σκοπό. Ή οχι; Τι κοινό συνδέει τους δυο άνδρες;

Μια εκπληκτικά αιχμηρή ιστορία εκδίκησης και κάθαρσης εκτιλύσσεται περίτεχνα μπροστά στα μάτια σου.. Η τιμή γενικά, η τιμή της τιμής,η τιμή της ζωής και η υποκρισία... Και η σκηνή της επίπονης seppuku του σπαρακτικού νεαρού σαμουράι με το ξύλινο σπαθί, ένα σκέτο αριστούργημα που παραπέμπει σε αρχαία τραγωδία. Καταπληκτική φωτογραφία, εξαιρετικά κοντινά πλάνα και πολύ καλές ερμηνείες, ειδικά από τον ‘εκδικητή’ Εμπίζο Ιτσικάβα που με άφησε άφωνη.

Ωστόσο δεν αποφεύγει να γίνεται λίγο μελό και να θυμίζει σε ορισμένα σημεία τούρκικο σίριαλ. Αν σου αρέσουν οι..διαξιφισμοί, το καμα σούτρα, τα αίματα τύπου «Paintball» και οι κομμένες αλογουρές αξίζει να το δεις. Σημειωτέον ότι είναι η πρώτη τρισδιάστατη ταινία που συμμετείχε στο διαγωνιστικό του φεστιβάλ Καννών.

Eιρήνη Κατσαρά