Amour

Yπερασπίζοντας την αγάπη; Fail

Οι προθέσεις του Χάνεκε είναι ξεκάθαρες: Επιδιώκει για πρώτη φορά στην καριέρα του, να υπερασπιστεί την αγάπη. Να στηρίξει με τρυφερότητα το πρωταγωνιστικό του ζευγάρι ώστε να τα καταφέρει στη μάχη με την άνοια, με το κουρασμένο σώμα και πνεύμα, να διατηρήσει άσβεστο τον έρωτα.

Η προσπάθειά του υποστηρίζεται από δύο εκπληκτικούς ηθοποιούς (που δεν διστάζουν δευτερόλεπτο να εκτεθούν) και όπως πάντα από την αναγνωρίσιμη, στιβαρή καθοδήγησή του.

Όμως, το «θέμα» είναι εγγενές και ο δικός μου προβληματισμός, ηθικής χροιάς. Ο Αυστριακός auteur έχει καθιερωθεί (και βραβευθεί) για την εξαίσια ικανότητά του να εντοπίσει/αναγνώσει/καταδείξει (και δυστυχώς ενίοτε υπερτονίσει) το κακό, την δυστυχία, την παράνοια. Οι έννοιες αγάπη/έρωτας/ανθρώπινη ζεστασιά/ευάλωτος συναισθηματισμός, τον μπερδεύουν, τον αποσυντονίζουν, ενδεχομένως (και εδώ ίσως γίνομαι υπερβολικός) δεν αποτελούν κομμάτι και της καθ’ιδίαν καθημερινότητάς του...

Δεν κατάφερα λοιπόν να εντοπίσω της υπεράσπιση της αγάπης στην απεγνωσμένη προσπάθεια του ζευγαριού, παρά μια αγωνιώδη αμυντική προσπάθεια στην αρρώστια, με τις παθογένειες εκ του αποτελέσματος, παρούσες, μιας και δικαιολογείται για μία ακόμη φορά η απεχθέστερη των αντιδράσεων. Ο Χάνεκε εστιάζει στη δυστυχία και τον επώδυνο σπαραγμό, ενώ αδιαφορεί στο να προσφέρει την κάθαρση μέσα από τον στοχευμένο αλτρουισμό του. Χάνει την ευκαιρία να παραδώσει το αριστούργημα της καριέρας του, λόγω του «σεσημασμένου» του μισανθρωπισμού που τον εμποδίζει να αποθεώσει την ελεγεία της αγάπης, όπως ακριβώς της αξίζει.

Το Amour υπήρξε ο μεγάλος θριαμβευτής των φετινών Καννών κατακτώντας τον Χρυσό Φοίνικα.

Απόστολος Κίτσος