Νύχτες Πρεμιέρας 12: "Monsieur Lazhar" - Review

Monsieur Lazhar (7,5 / 10)

Αντιμετωπίζοντας την ξαφνική απώλεια

Βρισκόμαστε σε ένα τυπικό μεσοαστικό ιδιωτικό σχολείο του Καναδά. Μία δασκάλα αυτοκτονεί μέσα στη σχολική αίθουσα και ένας Αλγερινός πρόσφυγας, ο Monsieur Lazhar, έρχεται οικειοθελώς να την αντικαταστήσει με σκοπό να βοηθήσει τα παιδιά – στην ουσία θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του (ότι έχουν δολοφονήσει την οικογένειά του). Τι ώθησε τη δασκάλα στην αυτοκτονία δε μας απασχολεί γιατί το θέμα εδώ δεν αφορά τον αποθανόντα αλλά τους ανθρώπους που μένουν πίσω και τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται την ξαφνική απουσία του.

Ο Φαλαρντό χρησιμοποιεί τη σχολική τάξη σαν μία μινιατούρα του κόσμου (με σκοπό να τον κατανοήσει και να τον περιγράψει και στο θεατή) που αποτελείται από μία ομάδα ανθρώπων με διαφορετική κουλτούρα, διαφορετική παιδεία και κατ’ επέκταση με εντελώς διαφορετική ιδιοσυγκρασία που όμως αντιμετωπίζουν το ίδιο γεγονός, στο ίδιο μέρος, την ίδια χρονική στιγμή. Η ύπαρξη τόσων πολλών διαφορετικών χαρακτήρων δίνει την ευκαιρία στο θεατή να ταυτιστεί με κάποιον από αυτούς ενώ οι αντιθέσεις ανάμεσα στις ποικίλες αντιδράσεις των παιδιών μαρτυρούν τις διαφορετικές προσωπικότητες από τις οποίες αποτελείται μία οποιαδήποτε κοινωνία. Ο σατιρικός τόνος δε λείπει – ιδίως όταν περιγράφεται η υπερβολή με την οποία αντιμετωπίζουν οι ενήλικες τα παιδιά προσπαθώντας να τα προστατέψουν (αποφεύγουν να μιλούν για το συμβάν ενώ τα παιδιά λαχταρούν να μιλήσουν για αυτό) την ώρα που την ουσιαστική προστασία τη χρειάζονται οι ίδιοι, αφού τα παιδιά αντιμετωπίζουν την όλη κατάσταση με περισσότερη ψυχραιμία.

Παρόλο που η θεματολογία της ταινίας πηγάζει από ένα τόσο βαρύ ζήτημα (το θάνατο) προκαλώντας μέσα σε μία κοινωνία το σοκ, ενώ αγγίζει και πτυχές που αφορούν το ρατσισμό, την πολιτική και τον πόλεμο, η ίδια η ταινία είναι ανάλαφρη και γλυκόπικρη (εμβαθύνοντας κυρίως στις κοινωνικές εκφάνσεις του σύγχρονου βόρειου Καναδά – η συμπεριφορά των παιδιών διαφέρει ανάλογα με το κοινωνικό στρώμα στο οποίο ανήκουν) - με νοσταλγική χρωματική παλέτα στη φωτογραφία - που άλλοτε σε συγκινεί και άλλοτε σε κάνει ακόμα και να χαμογελάς.

Ελεωνόρα Βερυκοκίδη