Nύχτες Πρεμιέρας 12: "The Queen of Versailles" - Review

Για τους σινεφίλ τα κινηματογραφικά φεστιβάλ αποτελούν το δικό τους λούνα-παρκ. Όπως ένα λούνα-παρκ φροντίζει κάθε χρόνο να προσθέτει νέα παιχνίδια στη συλλογή του, έτσι και οι «Νύχτες Πρεμιέρας» στην προκειμένη μας φέρνουν κάθε χρόνο νέες ταινίες. Το καλύτερο αίσθημα όμως όλων είναι ότι μπορείς να επιλέξεις σε ποιο από όλα τα «παιχνίδια» θ’ ανέβεις ενώ ο κρυφός σου πόθος είναι να βρεθεί ένας τρόπος να ανέβεις σε όλα. Οι εμπειρίες βέβαια από αυτές τις «δοκιμασίες» ποικίλουν για τον καθένα ξεχωριστά.

Ξεκινήσαμε την πρώτη μας μέρα (μέσα στον ενθουσιασμό) με το “Avalon” – ήταν μία από αυτές τις εμπειρίες που θες να ξεχάσεις. Συνεχίσαμε στο Ιντεάλ με το συμπαθητικό “Safety not guaranteed” και τελειώσαμε τη βραδιά μας με τη “Βασίλισσα των Βερσαλλιών» όπου γελάσαμε πολύ με τη δυστυχία της οικογένειας Σίγκελ που δεν έχει πια χρήματα να συντηρήσει τα 29 αεροσκάφη της. Αυτή ήταν και η καλύτερη εμπειρία της ημέρας.

"The Queen Of Versailles" 6/10

Η βασιλιάδες του κιτς

Πώς μπορεί να χωρέσει όλος ο νεοπλουτισμός, το «καρακιτς», η άνοδος αλλά και η πτώση του αμερικανικού ονείρου σε μία ταινία; Μπορεί όταν πρόκειται για ντοκιμαντέρ που δείχνει την πραγματική αμερικανική κουλτούρα που σε κάνει να γελάς σαρκαστικά.

Μπορεί να έχεις ακούσει πολλές φορές ότι οι άνθρωποι που κατοικούν σε πολιτείες της Αμερικής δεν έχουν επαφή με τον υπόλοιπο πλανήτη και λειτουργούν σα να αγνοούν την ύπαρξή του, αλλά εδώ το βλέπεις σε όλο του το μεγαλείο. Ιδίως σε αυτό το ντοκιμαντέρ που σκιαγραφεί την καθημερινότητα ανθρώπων που έχουν στη διάθεσή τους κάποια εκατομμύρια να σπαταλήσουν και η κάμερα συλλαμβάνει το δικό τους μικρόκοσμο. Δεν τους παρεξηγείς αλλά δεν μπορείς και να συμμεριστείς τον πόνο τους που δεν μπορούν πια να συντηρήσουν τα 29 τους αεροσκάφη και τις αμέτρητες λιμουζίνες τους. Κι όμως μέσα σε όλο αυτό το πανηγύρι μπορεί και να τους συμπαθήσεις λίγο τη στιγμή που παρακολουθείς ότι από πάνω τους παραμονεύουν τα ίδια κοράκια που παραμονεύουν και πάνω από το δικό σου κεφάλι, οι τράπεζες.

Η απόλυτη ειρωνική απόλαυση προκύπτει από την περιγραφή του θεσμού της «Μις Αμέρικα» όπου νιώθεις το δάκρυ να κυλά στο πρόσωπο σου σε επέκταση του γέλιου σου, ενώ όλο και από κάπου νομίζεις ότι θα ξεπεταχτεί ο Αλ Μπάντι με το απόλυτό του βλέμμα σε ρόλο κάποιου υποψηφίου πελάτη του Σίγκελ. Απολαυστικό.

*«Η βασίλισσα των Βερσαλλιών» θα προβληθεί σε επανάληψη, την Τρίτη 25/9 στις 18:00 στο Ιντεάλ. Αν θέλεις να γελάσεις μπορείς να το δεις τότε.

Ελεωνόρα Βερυκοκίδη