Χορεύοντας με τον Μπέκετ

Με σημείο εκκίνησης τη βραδιά της βράβευσής του με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1969, ξεδιπλώνεται η ζωή του Σάμιουελ Μπέκετ υπό το πρίσμα των ανθρώπων της ζωής του που – θεωρεί ότι – πλήγωσε.

Ο James Marsh (The theory of everything) καταπιάνεται ξανά με την βιογραφία μιας σπουδαίας ιστορικής προσωπικότητας, ουσιαστικά παραλείποντας καθετί που θα μπορούσε να δικαιολογεί σ’ έναν ουδέτερο παρατηρητή το γιατί άξιζε να γυριστεί μια ταινία αναφορικά με τη ζωή του συγκεκριμένου ανθρώπου.

Με ελάχιστες – κι αυτές «ξύλινες» –  μνείες  στην συγγραφική ιδιοφυΐα που υπήρξε ο Μπέκετ, στο τι ακριβώς τον έκανε να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους πνευματικούς ανθρώπους της γενιάς του σε επίπεδο τεχνοτροπίας, ύφους ή κι εν γένει προσωπικότητας, επί 100 λεπτά παρακολουθούμε flashbacks της προσωπικής του ζωής με πρωταγωνιστές τα άτομα που θεωρητικά την σημάδεψαν.

Η χρήση του παραπάνω επιρρήματος μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς η ταινία σε κανένα σημείο δεν καταφέρνει να πάρει το θεατή μαζί της, να τον εμπλέξει συναισθηματικά με τέτοιο τρόπο ώστε να του είναι αυταπόδεικτο πως τα όσα διαδραματίζονται ήταν πράγματι μεγάλου δραματικού βάρους στη ζωή του Μπέκετ, επιδρώντας καταλυτικά στον χαρακτήρα του.

Σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στο ρηχό και κάπως διεκπεραιωτικό γράψιμο όλων των ρόλων που εμφανίζονται επί οθόνης (μη εξαιρουμένου του πρωταγωνιστικού), οι οποίοι θυμίζουν περισσότερο σκαριφήματα παρά σάρκινους, πιστευτούς χαρακτήρες.

Αποκορύφωμα του εν λόγω φαινομένου οι γυναίκες της ταινίας, όλες τους απεικονιζόμενες με εντυπωσιακά μονοδιάστατους και στερεοτυπικούς όρους.

Έτσι, παρότι ο τίτλος του φιλμ τόσο στην ελληνική όσο και στην αγγλική του βερσιόν (Dance first) προδιαθέτει τον ακροατή για ένα νευρώδες, παλλόμενο και πιθανώς αντισυμβατικό biopic, εν τέλει πρόκειται απλώς για μια σειρά από χλιαρές βινιέτες χαλαρά συνδεδεμένες μεταξύ τους.

Κι είναι πραγματικά κρίμα προσωπικότητες του διαμετρήματος του Μπέκετ ή του Τζόυς που επίσης εμφανίζεται στην ταινία να «σμικρύνονται» τόσο, μόνο και μόνο για να χωρέσουν σε ένα κλισέ, συμβατικό αφήγημα.