"Manhunt": Αναζητώντας τον δολοφόνο του Αβραάμ Λίνκολν

Σύνοψη: Ο απόηχος της πρώτης αμερικανικής προεδρικής δολοφονίας και ο αγώνας για τη διατήρηση και προστασία των ιδανικών που αποτέλεσαν το θεμέλιο των σχεδίων ανασυγκρότησης του Λίνκολν.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Sugar": Άψογο στυλιζάρισμα, πολλά κλισέ

Άποψη: Οι πραγματικές ιστορίες ποτέ δεν έπαψαν να προσελκύουν το ενδιαφέρον των θεατών, πόσο μάλλον όταν αυτές συνδέονται με εγκλήματα, δολοφονίες, ανθρωποκυνηγητά. Άλλωστε, όλες οι πλατφόρμες κατακλύζονται από τέτοιου είδους ντοκιμαντέρ ή ντοκιμαντερίστικες σειρές και ταινίες. 

Το Manhunt, βασισμένο στο "Manhunt: The 12-Day Chase for Lincoln’s Killer" του James L. Swanson, ακολουθεί όχι τόσο πολύ την ιστορία του Αβραάμ Λίνκολν, ενός από τους εμβληματικότερους προέδρους των ΗΠΑ που συνδέθηκε με την περίοδο του εμφυλίου πολέμου και την κατάργηση της δουλείας, έναν άνθρωπο που κινηματογραφικά αποθεώθηκε στην ομώνυμη ταινία του Σπίλμπεργκ με έναν σπουδαίο Ντάνιελ Ντέι Λιούις, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να φτάσει ο φιλότιμος Hamish Linklater.

Ακολουθεί δύο άλλους ανθρώπους που έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στην ιστορία του προέδρου: τον θεατρικό ηθοποιό John Wilkes Booth που δολοφόνησε τον Λίνκολν και τον φίλο του και βοηθό του προέδρου, Edwin Stanton, που κυνηγά να τον εντοπίσει. Ένα κυνηγητό γάτας-ποντικιού που κινείται στους ράθυμους ρυθμούς ενός ιστορικού δράματος.

Η σειρά ξεκινάει το πρώτο επεισόδιο με έναν τρόπο που αναδεικνύεται το αντιφατικό της όλης ιστορίας. Βρισκόμαστε στις 14 Απριλίου 1865, όταν άνθρωποι πανηγυρίζουν για το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου και ο πρόεδρος Λίνκολν δολοφονείται.

Η σειρά όμως εστιάζει στο μετά.

Θα ήθελε να είναι ένα πολιτικό θρίλερ, βασισμένο προφανώς και σε μη ιστορικά γεγονότα, που ανήκουν στην σφαίρα φημών-συνωμοσιών. Λόγω όμως των αργών ρυθμών, την μεγαλύτερη φροντίδα στα κοστούμια, στα σκηνικά, στην εποχή, που πράγματι έχουν μια εξαιρετική πιστότητα στην εποχή, κινείται περισσότερο στην σφαίρα ενός παραδοσιακού ιστορικού δράματος, που αναδεικνύει ίσως κάπως απλοϊκά την πλευρά του δολοφόνου, του ανθρώπου που πολλοί αγνοούν την ύπαρξή του.

Αναδεικνύει εύστοχα κοινωνικές πτυχές της πραγματικότητας της εποχής, όπως για παράδειγμα την συμπεριφορά λευκών προς μαύρους και εν γένει τον ρατσισμό της εποχής, ωστόσο στέκεται με έναν πιο επιδερμικό τρόπο στους πολιτικούς συμβολισμούς για το μετά της εποχής του Εμφυλίου και της δολοφονίας Λίνκολν.

Μέσω της ιστορίας γίνεται μια προσπάθεια να διαφανεί ποιοι κυριάρχησαν μετά και ποιοι δημιούργησαν την Αμερική του σήμερα με όλα τα προβλήματά της, με ήρωες αντιφατικούς και αμφίσημους για το κατά πόσο κινούνται στην σωστή πλευρά της ιστορίας.