"Death and other details": Καλοστημένο μυστήριο

Σύνοψη: Η Imogene Scott βρίσκεται στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή και εξελίσσεται σε βασική ύποπτο ενός μυστηριώδους φόνου.

ΣΧΕΤΙΚΑ"The Sympathizer": Υποδειγματική μεταφορά ενός σπουδαίου βιβλίου

 Για να αποδείξει την αθωότητα της, θα πρέπει να συνεργαστεί με έναν άνδρα που απεχθάνεται, τον Rufus Cotesworth, τον πιο σπουδαίο ντετέκτιβ του κόσμου.

Άποψη: Οι Heidi Cole McAdams και Mike Weiss, δημιουργοί της σειράς, φαίνεται να είναι μεγάλοι θαυμαστές της Άγκαθα Κρίστι, υπηρετώντας το whodunit με τον τρόπο που τον δίδαξε η μαστόρισσα του είδους.

Ένα θύμα και μια χούφτα ύποπτοι,  που όσο περνούν τα επεισόδια ή οι σελίδες των βιβλίων της Κρίστι, αποκαλύπτονται οι συνδέσεις του καθενός με το θύμα με κοινή συνισταμένη το σκοτεινό και αμαρτωλό παρελθόν, ένας ευφυής και διεθνούς κύρους ντετέκτιβ, ένας περιορισμένος χώρος κινήσεων και φυσικά ανατροπές.

Όλα αυτά συνδέουν τον Θάνατο και Άλλες Λεπτομέρειες με μερικά γνωστά βιβλία της βρετανίδας συγγραφέα αλλά ακόμα και με το πρόσφατο ψυχολογικό θρίλερ του γνωστού στην Ελλάδα γερμανού συγγραφέα, Σεμπάστιαν Φίτσεκ, το Επιβάτης 23, καθώς και στα δύο το έγκλημα γίνεται σε ένα κρουαζιερόπλοιο καταμεσής της θάλασσας, με κοινωνικές προεκτάσεις.

Ένα μικρό κοριτσάκι και ένας ντετέκτιβ προσπαθούν να βρουν τα αίτια του θανάτου της μητέρας της. Στην επόμενη σκηνή, χρόνια αργότερα, το κορίτσι έχει μεγαλώσει και ο ντετέκτιβ έχει ξεπέσει.

Η υπόθεση δεν έχει λυθεί αλλά και οι δυο τους θα βρεθούν μπλεγμένοι σε μια νέα ιστορία που το ερώτημα είναι: πόσο σχετίζεται με την παλιά;

Γρήγορος ρυθμός, καλοστημένο μοντάζ, καλογραμμένες ατάκες και ένα μυστήριο που συνεχώς πλέκεται γύρω από μεγαλύτερα ζητήματα αποτελούν τα θετικά στοιχεία ενός whodunit που προσφέρει το θέαμα το οποίο περιμένει κανείς, σε συνδυασμό με την κοσμοπολίτικη διάθεση, τους πλούσιους και τα ταξίδια τους που πάντα γοητεύουν σε τέτοιες σειρές και ταινίες.

Η προσπάθεια να συνδεθεί με κάποια κοινωνικά/ταξικά σχόλια προδίδει την διάθεση της σειράς. Αυτό που ο Ostlund έκανε με το Τρίγωνο της Θλίψης, παίρνοντας μια λαϊκή κωμωδία κάνοντάς την ένα ταξικό σχόλιο, εδώ χωλαίνει εξαιτίας της feelgood και εύπεπτης διάθεσης που έχει η σειρά στο σύνολό της. Η επιφανειακότητα με την οποία οι πλούσιοι χαρακτήρες της σειράς θα έβλεπαν τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, είναι η ίδια που εν τέλει έχει και η ίδια η σειρά απέναντι σε αυτά.

Παρόλα αυτά είναι από αυτές τις περιπτώσεις που το binge watching βοηθάει να την παρακολουθήσεις καλύτερα και να μπεις στον χορό του μυστηρίου της, το οποίο παραμένει έντονο μέχρι τέλος, παρότι αρκετές από τις ανατροπές είναι προβλέψιμες.