One for the road

Ο Μαρκ μοιάζει να έχει τα πάντα υπό έλεγχο και να “σκοράρει” με επιτυχία τόσο στην επαγγελματική του ζωή, όσο και στις ξέφρενες νυχτερινές εξορμήσεις του στα μπαράκια του Βερολίνου.

Παρόλα αυτά ο Μαρκ δεν παραδέχεται την εξάρτησή του από το αλκοόλ. Ένα βράδυ πέφτει σε μπλόκο και αλκοτέστ της αστυνομίας και χάνει το δίπλωμά του. Για να το ξανακερδίσει πρέπει να περάσει από μια σειρά ιατρικων και ψυχολογικών τεστ.

Ο Μαρκ είναι σίγουρος ότι αυτό θα είναι παιχνιδάκι και βάζει στοίχημα με τον κολλητό του ότι δεν θα αγγίξει αλκοόλ ξανά. Όμως, δεν υπολόγισε τη συνάντησή του με την Έλενα, η οποία θα αλλάξει ολοκληρωτικά την οπτική του για την πραγματικότητα, και τα πράγματα θα αρχίσουν να σοβαρεύουν επικίνδυνα…

Mια προσπάθεια να θιχθεί το θέμα του αλκοολισμού χωρίς όμως η αφήγηση να είναι αποκλειστικά δραματική, θα την χαρακτηρίζαμε κάτι σαν αισθηματική τραγικομεντί, αλλά με έντονο διδακτισμό και αρετά κλισέ.

Η δυσλειτουργία του Μαρκ, ενός πετυχημένου μηχανικού, να διαχειριστεί τον εθισμό του στο αλκοόλ, αποτελεί έναν υποσχόμενο καμβά για να αναπτυχθούν οι όποιες προβληματικές και πράγματι αυτό συμβαίνει σε έναν βαθμό, η εμπλοκή όμως της ομοιοπαθούς (και ίσως σε χειρότερη κατάσταση) Έλενας στη ζωή του, δίνει μια διαφορετική διάσταση στη ζωή του, καθώς πλέον σταδιακά συνειδητοποιεί ότι είναι αλκοολικός, καθώς η Έλενα προσωποποιεί όλες τις εξαρτήσεις του που δεν είχε συνειδητοποιήσει.

Η ταινία προσπαθεί να λειτουργήσει και σαν (κάτι σαν) ρομαντική κομεντί και σαν δράμα με επίκαιρο μήνυμα, σπάνια όμως καταφέρει να διατηρήσει αυτή την εύθραστη ισορροπία και όποτε επιλέγει στρατόπεδο, αυτό γίνεται κάπως άτσαλα με χαριτωμενιές και μικρές υστερίες που δεν λειτουργούν ενταγμένες αρμονικά στην ιστορία. Επιπλέον η διάρκεια είναι αχρείαστα μεγαλύτερη με αποτέλεσμα αναπόφευκτες επαναλήψεις στην εξέλιξη της πλοκής, ενώ είναι κρίμα που το σενάριο (και η σκηνοθετική καθοδήγηση) δεν αξιποιούν σε full extent τον εξαιρετικό Φρέντερικ Λάου με τη ζωώδη και μαγνητική ενέργεια, θέτοντάς του όρια που δεν κολακεύουν το ερμηνευτικό του χάρισμα. Τελικό αποτέλεσμα:

Μια γλυκόπικρη, μάλλον clean cut ιστορία καθυστερημένης ενηλικίωσης που βαδίζει σε εντελώς safe μονοπάτια.