Land of bad

Σύνοψη: Όταν μια στρατιωτική αποστολη στις Φιλιππίνες πάει στραβά, ένα 'στραβάδι' με την καθοδήγηση ενός χειριστή μαχητικού drone θα προσπαθήσει να δραπετεύσει απο τη κόλαση που έμπλεξε.

Γνώμη: O William Eubank σαν σκηνοθέτης προσωπικά δε με άφηνε αδιάφορο με τις μέχρι τώρα κινήσεις του. Απο το μελαγχολικό Signal ,το Λαβκραφτ-ινο υποθαλλάσιο φεστιβάλ τεράτων στο Underwater μέχρι τη πνοή που έδωσε σε ένα ξεζουμίσμένο franchise τρόμου (Paranormal activity) με το τιμιότατο 'Νext of Kin' έχει δείξει οτι και κινηματογραφική ματιά διαθέτει αλλα και ταλέντο σε εικόνες που σου μένουν στο μυαλό. Προφανώς (και δεν είναι ο μόνος που) για να μπορέσει να χρηματοδοτήσει το επόμενο του project λαμβάνει ένα σενάριο παραγγελιά των στούντιο που αγγίζει τα όρια του απόλυτου generic θεάματος.

Για να μπουσταριστεί το όλο εγχείρημα του κοτσάρουν και 2-3 γνώριμες φυσιογνωμίες (Liam Hemsworth-Milo Ventimiglia) που δεν τους λές και τέρατα υποκριτικής, μαζί με ένα πρώην star τεράστιου βεληνεκούς τον Russell Crowe μπας και σώσουμε οτιδήποτε απο το ναυάγιο.

Ο Crowe πράγματι είναι το καλύτερο πράγμα εκεί πέρα διεκπεραιώνοντας το ρόλο του βαριεστημένου δημόσιου υπάλληλου που ο μόνος λόγος που οδηγάει drones και εκτοξεύει ρουκέτες είναι για να συντηρήσει τους χαλασμένους του γάμους. Μη νομίσετε οτι δίνει ρεσιτάλ, άλλωστε στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι βιδωμένος σε μια καρέκλα, πάντως μια κάποια όρεξη την έχει σε αντίθεση με ένα σερί αποτυχήμένων dvd-movies που νομίζεις οτι έχει εξαφανιστεί απο σωσίες και απλά έχει δανείσει τη φωνή του σε AI (αν δε βαριέται να κάνει και αυτό).

Απο κεί και πέρα ο Liam ναι μεν δεν είναι καλός ηθοποιός, αλλά ο ρόλος απαιτεί περισσότερο σωματικότητα οπότε δεν θα πρέπει να υπάρξει παράπονο σε όλα τα δεινά που τον βρίσκουν. Σίγουρα νορμάλ άνθρωποι που ξημεροβραδιάζονται σε μια ζούγκλα κυνηγημένοι απο σαλεμένους αντάρτες θα ξεχνουσαν να ποζάρουν ατσαλάκωτοι, αλλά μακάρι να ήταν το μοναδικό πρόβλημα του φίλμ.

Η πρώτη μισή ώρα απαιτεί τεράστια υπομονή να ξεπεραστεί καθώς το δέσιμο χαρακτήρων παραμένει τραγικά αδιάφορο, ενώ η προσπάθεια του Crowe να πείσει οτι κάνει αγγαρεία πέφτει πάνω σε ένα τσούρμο επίλεκτων που πιο πολύ μοιάζουν με εφοριακούς που ετοιμάζονται να υποδεχτούν τη ΤσικνοΠέμπτη και έχουν κατεβάσει τα ρολά απο τις 10 το πρωί, παρά για μονάδα έκτακτων καταστάσεων. Μετά απο αυτό τον σκόπελο, η αλήθεια είναι οτι κάπως στρώνει το σκηνικό βοηθώντας τη ταινία να γίνει παρακολουθήσιμη μέσα απο ένα ανελέητο κυνηγητό στη ζούγκλα και ατελείωτα πιστολίδια που δείχνουν εκλάμψεις για το τι μπορεί να κάνει ο σκηνοθέτης.

Αρκούν όλα αυτά; Για όποιον θέλει να χαζέψει μια άκοπη μπιμουβιά δεν θα ήταν πρόβλημα, καθώς στις ένδοξες μέρες των videoclub επιβαλλόταν μαζί με ένα έργο τέχνης να νοικιαστεί μια junk-σαβούρα που και κόσμο θα μαζέψει (κάφρους φίλους και συγγενείς), αλλά δε θα κοστίσει και τίποτα πέραν του ενοικίου.

Tώρα με τη πληθώρα επιλογών ακόμα και στα σινεμά που τελευταία έχουν αντεπιτεθεί (και ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ) με ένα 'μπουκέτο' φοβερών ταινιών καλλιτεχνικών και μή, η 'Εμπολεμη Ζώνη' αγκομαχάει και αισθάνεται άβολα σαν τον Ράσελ που δυσανασχετεί για τη vegan γυναίκα του, ενώ ο ίδιος φαίνεται τεράστιος κιμπάρης με το φαγητό του.