"Faraway Downs": Αχρείαστο

Σύνοψη: Η ιστορία επικεντρώνεται γύρω από μια αγγλίδα αριστοκράτισσα που ταξιδεύει στην άλλη άκρη του κόσμου προκειμένου να έρθει αντιμέτωπη με τον δύστροπο σύζυγό της και να πουλήσει ένα ασυνήθιστο περιουσιακό στοιχείο: ένα ράντσο τεσσάρων εκατομμυρίων στρεμμάτων στην ενδοχώρα της Αυστραλίας.

ΣΧΕΤΙΚΑRebel Moon - Part Two: The Scargiver

Ένας αδίστακτος αυστραλός γαιοκτήμονας καταστρώνει ένα σχέδιο για να πάρει την γη της και εκείνη ενώνει τις δυνάμεις της με έναν σκληροτράχηλο βοσκό προκειμένου να  προστατεύσει την περιουσία της.

Άποψη: Η ταινία Αυστραλία (2008) του Μπαζ Λούρμαν όταν βγήκε πήρε μέτριες κριτικές και τα πήγε χλιαρά στο box office, ενώ ούτε αργότερα δέχτηκε κάποια κριτική αναθεώρηση ή απέκτησε κάποιο hype στο κοινό, ενώ η διάρκειά της ήταν λίγο λιγότερο από τρεις ώρες.

Κανείς δεν θα περίμενε λοιπόν ότι υπήρχε κάποια ανάγκη να ξαναδούμε την ταινία ως μίνι σειρά με πρόσθετο υλικό καθώς δεν είχε γεννηθεί σε κανέναν ίσως η ανάγκη να δει την Αυστραλία σε πάνω από τρεις ώρες.

Παρόλα αυτά ο σκηνοθέτης την μετέφερε στο Disney+ ως μίνι σειρά έξι επεισοδίων σχεδόν τεσσάρων ωρών, προσθέτοντας στην ουσία μία ώρα στην ταινία με μερικές πρόσθετες σκηνές, με λίγο διαφορετικό μοντάζ και κάποια άλλα τραγούδια να τις συνοδεύουν.

Αν η Αυστραλία είναι μια μέτρια ταινία και ίσως η λιγότερο καλή του Λούρμαν, το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το Faraway Downs (έτσι λεγόταν και στην ταινία και στην σειρά το ράντσο της πρωταγωνίστριας).

Μια παλιομοδίτικη αισθητική, ένας μελό συνδυασμός του Όσα Παίρνει ο Άνεμος και της Βασίλισσας της Αφρικής, με μια καθόλου επιτυχημένη χημεία μεταξύ της Νικόλ Κίντμαν και του Χιου Τζάκμαν που ήδη από τότε είχε σχολιαστεί αρνητικά και μια τεχνική αρτιότητα βγαλμένη από τα 00s.

Αν δει κανείς την Αυστραλία, δεν θα παραπονεθεί για το αποτέλεσμα μιας και είναι συνυφασμένο με το περιβάλλον και την τεχνολογία της εποχής. Όταν βγαίνει όμως με το περιτύλιγμα μιας νέας σειράς της Disney και του Hulu, τότε περιμένεις κάτι διαφορετικό μιας και η αισθητική έχει αλλάξει. Όσο παλιό μοιάζει για τα σύγχρονα μάτια το Όσα Παίρνει ο Άνεμος, άλλο τόσο μοιάζει και αυτό.

Ίσως αυτή την φορά ο σκηνοθέτης να εστιάζει λίγο περισσότερο στους ιθαγενείς και στα βιώματά τους μέσα από το παιδί της ταινίας που αφηγείται τα τεκταινόμενα, αλλά και πάλι, όπως και στο αρχικό υλικό, το μείγμα δεν βγαίνει ή βγαίνει εις βάρος της πλοκής.

Μια Νικόλ Κίντμαν που περιφέρεται μέσα στον μεγαλοπρεπή μεγαλοαστισμό της ηρωίδας της σαν άλλη Κάθριν Χέμπορν σε έναν ρόλο χωρίς πνοή και χωρίς ουσία, προσχηματικό και μελοδραματικό και ένας Χιου Τζάκμαν στον απίστευτα μονοδιάστατο ρόλο του αφελούς αλλά και ευγενούς αγρίου του Ρουσό που συναντά τον δυτικό πολιτισμό και επέρχεται η σύγκρουση και η «μόλυνση».

Η ταινία -και η σειρά-διαδραματίζεται την εποχή που βγήκε στα σινεμά το ερωτικό ειδύλλιο της Σκάρλετ Ο’ Χάρα με τον Μπάτλερ, επομένως κοπιάρει πολλά σε αισθήματα και αντιλήψεις αλλά αν το είδαμε και δεν το απολαύσαμε στην Αυστραλία, είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τον λόγο που θα μπορούσαμε να το απολαύσουμε στο Faraway Downs.