Sweet movie

Οι ιστορίες δύο γυναικών. Στην πρώτη, η Καναδή Μις Κόσμος 1984, με γεννητικά όργανα που ακτινοβολούν, κερδίζει στον διαγωνισμό «Η πιο παρθένα». Το έπαθλο είναι ένας σύζυγος, μεγιστάνας της γαλακτοβιομηχανίας. Στη δεύτερη, η Άννα Πλανέτα οδηγεί ένα καράβι γεμάτο ζαχαρωτά και τον Καρλ Μαρξ –αντί για γοργόνα– στην πλώρη, στα κανάλια του Άμστερνταμ. 

Ο Ντούσαν Μακαβέγιεφ, εμφανώς επηρεασμένος από τις θεωρίες του Βίλχελμ Ράιχ, στήνει ένα αντι-αφηγηματικό φιλμικό περιβάλλον (δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να αφηγηθεί κανείς το στόρι της ταινίας), με εικόνες σουρεαλιστικές και υπερρεαλιστικά διαλογικά μέρη, παραθέτοντας ένα συνειρμικό σχόλιο πάνω στη σχέση σεξουαλικής απελευθέρωσης και επανάστασης. Στη διάρκεια αυτής της αντι-αφηγηματικής ροής, «πέφτουν» εμβόλιμα εικόνες των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας και γενικά εικόνες ανθρώπινης βαρβαρότητας. Ο γιουγκοσλάβος σκηνοθέτης, διαπλέκοντας διαρκώς το ρεαλιστικό με το φανταστικό, τη λογική του ονείρου με το γκροτέσκ και το παράλογο, το συνειδητό με το ασυνείδητο και το παρελθόν με το μέλλον και χρησιμοποιώντας μια ετερογένεια μουσικών γλωσσικών ιδιωμάτων, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει η εξαιρετική μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, δημιουργεί μια εκρηκτική, αναρχική, απόλυτα μηδενιστική, όσο και δολοφονικά γλυκιά ταινία.