Gangs of Lagos

Σύνοψη: Τρεις φίλοι που μεγαλώνουν στο Λάγος της Νιγηρίας, προσπαθούν ξεφύγουν απο τη φτώχεια κάνοντας μικροεγκλήματα, μέχρι που καταπίνονται απο τις ίδιες τους τις συμμορίες που θαύμαζαν, καταλήγοντας όλοι τους σε εναν αέναο κύκλο βίας.

Γνώμη: Καθόλου άσχημα λέμε εμείς για μια διαφορετική πρόταση απο Νιγηρία, για όσους έχουν βαρεθεί τα χολλυγουντιανά υπερθεάματα και ψάχνουν κάτι πιο εξωτικό. Ο σκηνοθέτης Jade Osiberu δεν ανακαλύπτει καμια αριστοτεχνική ιδέα, καθώς οι χαρακτήρες του βασίζονται σε ερωτικό γράμμα προς τον Μαρτιν Σκορτσέζε, με τον οποίο έχει κάνει διδακτορικό πάνω στις ταινίες του.

Πατρικές φιγούρες που έχουν κάνει 400 εγκλήματα απο πίσω τους, φιλίες που δοκιμάζονται, συμμορίες που ωρύονται για το ποιός δαγκώνει περισσότερο, εκδίκηση: είναι ξεκάθαρο οτι ο δημιουργός της ταινίας αγαπάει το γκανγκστερικό σινεμά.

Δε παραλείπει όμως να δίνει μπόλικα στοιχεία γύρω απο τον πολιτισμό, τη σκέψη των ανθρώπων εκεί πέρα, αλλα και τη φτώχεια που μαστίζει τους ανθρώπους μακρυά απο ρόλεξ και γυαλιστερά μοκασίνια. Και η αλήθεια είναι οτι το καταφέρνει καλά έχοντας ως κινητήριο μοχλό τον ηθοποιό Τοbi Bakre στον ρόλο του στωικού αντιήρωα Obalola, σε μια ερμηνεία που σε κρατάει μέχρι τέλους. Δεν θα πούμε το ίδιο για το δευτερεύον cast που μοιάζει να περικλείεται απο πολλούς ερασιτέχνες που δίνουν μάχη να φανούν πειστικοί με συζητήσιμα αποτελέσματα.

Το μετρήμένο budget θα λέγαμε οτι αποτελεί τροχοπέδη σε δύο σημαντικά πράγματα.

Στις σκηνές δράσης πρωτίστως, καθώς όσοι καλομάθαν με John Wick και Extraction ας γυρίσουν πλευρό, ενώ δε φτάνει ούτε στο παραμικρό το χάος που προκαλείται σε συμπλοκές made from Asia, ενω η φωτογραφία που θα μπορούσε να κάνει παπάδες με τις τοπικές περιοχές, αρέσκεται να τοποθετεί το φακό σε θυμωμένα πρόσωπα, σε κοντινές λήψεις ενώ η τηλεοπτικίλα της πλατφόρμας Amazon στο έμπειρο μάτι κάνει μπάμ.

Όμως παραμένει μια υπερ-τίμια προσπάθεια παρόλες τις αστοχίες, με φρέσκους ηθοποιούς και ένταση στο κάθε πλάνο. Προφανώς η ταινία είναι γεμάτη κλισέ, η θεματική της έχει χρησιμοοπιηθεί ξανά και πολλές φορές στην ιστορία του κινηματογράφου, οπότε δε μιλάμε για μια ιδέα που ξεπετάχτηκε απο το πουθενά.

Ο πρωταγωνιστής της είναι όλα τα λεφτά, η κουλτούρα του τόπου σε προσκαλεί για κάτι μακρυά απο τα συνηθισμένα, ενώ και η χαλαρή διάθεση του καλοκαιριού δεν ενδίκνυται για κάτι βαρύγδουπο.

Μέσα στους προσεχείς μήνες έρχονται Oppenheimer και Killers of the Flower Moon οπότε θα έχουμε να λόγους να βυθιστούμε στην ενδοσκόπηση και τη κατάθλιψη...