Great Expectations s1: Όταν μια κλασική ιστορία φλερτάρει με τις ακρότητες

Σύνοψη: Μια ιστορία ενηλικίωσης ενός ορφανού, του Pip, ο οποίος λαχταράει μια καλύτερη ζωή, μέχρι που μια τροπή της μοίρας του ανοίγει την πόρτα σε ένα σκοτεινό κόσμο γεμάτο δυνατότητες. Αναγκάζεται να αναμετρηθεί με το πραγματικό κόστος αυτού του νέου κόσμου και να αναλογιστεί κατά πόσο είναι αυτός ο τρόπος για να γίνει ο άνθρωπος που επιθυμεί.

ΣΧΕΤΙΚΑRebel Moon - Part Two: The Scargiver

Άποψη: Όχι, αυτό δεν είναι το “Μεγάλες Προσδοκίες” όπως το θυμόμαστε. Η μίνι σειρά έξι επεισοδίων βασίζεται στο μυθιστόρημα του Κάρολου Ντίκενς που αποτέλεσε στην εποχή του μια καταγγελτική κριτική του ταξικού συστήματος.

Όμως, αυτό που έχουμε εδώ είναι μια σκληρή εκδοχή του κλασικού έργου του Ντίκενς από τον συγγραφέα Στίβεν Νάιτ. Είναι μια ιστορία που πρόκειται να γίνει “βρώμικη”, να ξεπεράσει τα όρια και να αποδώσει πολύ πιο ελεύθερα το αρχικό υλικό που αγαπήθηκε από εκατομμύρια ανθρώπους.

Τα βασικά στοιχεία της ιστορίας παραμένουν σχεδόν ίδια. Ακολουθούμε τον Pip -ο Tom Sweet υποδύεται τον ήρωα σε παιδική ηλικία και ανταγωνίζεται ισάξια τον πρωταγωνιστή Fionn Whitehead- ενός νεαρού ορφανού που μεγαλώνει με την αδελφή του Sarah (Hayley Squires) και τον σιδηρουργό σύζυγο της Joe (Owen McDonnell). Ο Pip παίρνει μια πρώτη γεύση από την καλή ζωή στην παιδική του ηλικία, όταν προσλαμβάνεται από την παράξενη Miss Havisham -η Olivia Coleman απλώς δεν μπορεί να είναι ποτέ κακή σε ό,τι και αν κάνει- ως ένα είδος παιχνιδιού για την υιοθετημένη κόρη της, ενώ στη συνέχεια αρχίζει να ανεβαίνει στις κοινωνικές βαθμίδες υπό την καθοδήγηση ενός κυνικού δικηγόρου.

Ο αφελής πιτσιρικάς δέχεται μια άγρια αφύπνιση για το τι πραγματικά σημαίνει να είσαι "τζέντλεμαν". Η πλοκή παίρνει μια σκοτεινή τροπή με σεξ, βία, ακόμα και ναρκωτικά. Η πορεία αρκετών σημαντικών χαρακτήρων αλλάζει ριζικά, ενώ ορισμένοι δευτερεύοντες χαρακτήρες έχουν επεκταθεί και άλλοι έχουν εξαλειφθεί εντελώς.

Η προσπάθεια να δημιουργηθεί μια τολμηρή εκδοχή ενός κλασικού έργου είναι εμφανής και ως ένα σημείο συμβαίνει με επιτυχία.

Η παραγωγή είναι αξιόλογη και η αναβίωση της εποχής όντως μας ταξιδεύει. Όμως η χημεία ανάμεσα στον Pip και την Estella (Shalom Brune-Franklin), αυτό δηλαδή που θα έπρεπε να κινεί τα νήματα της υπόθεσης, απουσιάζει εδώ. Η συγκίνηση, η εκφραστικότητα όπως και τα πιο ανθρώπινα μηνύματα λείπουν στον βωμό ενός σκοτεινού παραμυθιού. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε απλώς μια θλιβερή ιστορία που δεν έχει πολλά περισσότερα να πει.

Συλλογικά, το “Μεγάλες προσδοκίες” μοιάζει με μια επανεφεύρεση της κλασικής ιστορίας, κάτι ανάμεσα σε όσα συνέβησαν στον μυθιστόρημα, σε ό,τι τι θα έπρεπε να είχε συμβεί και με μια σύγχρονη ματιά για το τι μπορεί να κρυβόταν ανάμεσα στις γραμμές όλο αυτό το διάστημα. Ένα εγχείρημα συναρπαστικό στη θεωρία, που αποδεικνύεται, όμως, δύσκολο να αποδοθεί στην πράξη.