“Sleeping dog”: Θέλει τον χρόνο του για να μας βάλει στο νόημα

Σύνοψη: Ένας πρώην ντετέκτιβ που πλέον ζει στον δρόμο αναζητά την αλήθεια, όταν ένας νέος θάνατος εγείρει ανησυχητικές αμφιβολίες για μια τάχα κλειστή υπόθεση δολοφονίας.

ΣΧΕΤΙΚΑRebel Moon - Part Two: The Scargiver

Άποψη: To “Sleeping dog” είναι το νέο, γερμανικό θρίλερ που βρίσκεται τον τελευταίο καιρό στην κορυφή του Netflix. Είναι βασισμένο στην ισραηλινή σειρά του 2016 “The Exchange Principle” και αφηγείται μια περίπλοκη ιστορία για ένα έγκλημα που παρότι φαίνεται να έχει εξιχνιαστεί, συνεχίζει να βασανίζει τους εμπλεκόμενους.

Πρωταγωνιστής είναι ο Mike Atlas, ένας πρώην αστυνομικός που έχασε τις αναμνήσεις του και προσπαθεί να ανασυνθέσει τα γεγονότα που συνέβησαν μήνες πριν, ανάμεσα σε συνωμοσίες, προδότες και απανωτές δολοφονίες ανθρώπων που εμπλέκονται στην υπόθεση.

Θυμίζοντας λίγο από “Memento” αλλά και την πρώτη καλή σεζόν του “Sinner”, η σειρά ξεκινάει βρίσκοντας τον πρώην αστυνομικό Mike Atlas να ζει σαν άστεγος, αποξενωμένος από τη γυναίκα και την κόρη του. Το τραύμα του σύντομα θα αναδυθεί και μια αλληλουχία γεγονότων θα τον οδηγήσουν να συνεργαστεί με μια νεαρή εισαγγελέα. Ο Max Riemelt πλάθει εδώ με την ερμηνεία του ένα αρχέτυπο ατιμασμένου αστυνομικού, τίμιου στην ουσία του, στον οποίο προσδίδει πολύ φυσικά ένα μεγαλύτερο συναισθηματικό εύρος. Η ανερχόμενη εισαγγελέας Jule Andergast (Luise von Finckh) είναι νέα και άπειρη αλλά εξελίσσεται δυναμικά και αποτελεί ένα ωραίο “αντίπαλο δέος” σε όλη τη διάρκεια της σειράς.

Ο σκηνοθέτης Christoph Darnstädt ξεδιπλώνει την αφήγηση αργά και σταθερά. Τα έξι επεισόδια μιας περίπου ώρας το καθένα έχουν πολλά να πουν και το κάνουν με καλά τοποθετημένα plot twists, πολλές λεπτομέρειες και μεγάλες δόσεις μυστηρίου. Η υπόθεση επεκτείνεται στη διεφθαρμένη δικαιοσύνη, όμως, αυτό σε αυτό το κομμάτι φαίνεται να δίνεται λιγότερη σημασία.

Στο επίκεντρο βρίσκονται περισσότερο οι σχέσεις του Atlas με την οικογένειά του και τους πρώην φίλους του, όπως και με τους ανθρώπους “του περιθωρίου”. Η φαινομενικά παράλογη απόφαση του αστυνομικού να αρχίσει να ζει σαν άστεγος, αποκτά πολύ περισσότερο νόημα καθώς η σειρά φτάνει προς το τέλος της.

Το “Sleeping dog” θέλει τον χρόνο του για να αρχίσει να αποκτά ενδιαφέρον και να μας βάλει στον κόσμο του. Είναι μια προσεγμένη και ποιοτική παραγωγή, αλλά σίγουρα δεν είναι για κάποιον που βαριέται να δώσει σημασία σε αυτό που παρακολουθεί. Απευθύνεται περισσότερο σε οπαδούς του είδους που αγαπούν να βλέπουν τα μυστήρια να ξετυλίγονται και λατρεύουν να ενώνουν λίγο λίγο μόνοι τους τα κομμάτια. Και ίσως αυτό εξηγεί και την υψηλή μέχρι τώρα θέση της σειράς στις προτιμήσεις του κοινού της πλατφόρμας.