The system

Σύνοψη: Ο Τέρι Σάβατζ είναι πρώην ήρωας πολέμου, παρασημοφορεμένος εκτενώς και γνωστός στους συναδέλφους του για τα κατορθώματά του. Ωστόσο, η επείγουσα ιατρική κατάσταση της μικρής του κόρης θα τον ωθήσει σε μία όχι επιτυχημένη ληστεία, για να καλύψει τα ιατρικά έξοδα. Η συμφωνία που θα κάνει για μην εκτίσει την πολύχρονη ποινή του είναι να μπει στην φυλακή και να μαζέψει αποδεικτικά στοιχεία για κάτι παράνομο που συμβαίνει μέσα σε αυτήν.

Άποψη: Εμπνευσμένος από μία πραγματική ιστορία μιας φυλακής στο Τέξας (πού αλλού;), ο σκηνοθέτης Ντάλας Τζάκσον των μέτριων -αν όχι κακών- “Thriller” και “Welcome to Sudden Death” επιχειρεί να μας παρουσιάσει μία φυλακή που κάθε Παρασκευή βράδυ μετατρέπεται σε “Fight Club” προς τέρψη αυτού και εις βάρος των τροφίμων αυτής. Φυσικά, η όλη του διασκέδαση κλονίζεται υπό τα νεοφερμένα μπράτσα του Τέρι, ενός άνδρα που δεν σηκώνει πολλά και που αμέσως γίνεται στόχος για όλους.

Ο Τάιριζ Γκίμπσον ως Τέρι φέρνει αρκετά σε πολεμική μηχανή και, προφανώς, τα λόγια του είναι περιττά. Ευτυχώς, δηλαδή, γιατί όσο το έχει στο να ρίχνει τίμιο ξύλο ο Γκίμπσον, άλλο τόσο δεν το έχει καθόλου στους ρόλους που απαιτούν μία παραπάνω συμμετοχή (με εξαίρεση τα “Fast and Furious” στα οποία δείχνει μια ευχάριστη, αστεία πλευρά) . Όχι ότι στο “The System” δεν γίνεται αντιληπτή η ανεπάρκειά του, απλά το μετρημένο ταλέντο του περιορίζεται περισσότερο στο θυμωμένο και άγριο βλέμμα του.

Βέβαια, δεν είναι μόνο ο Γκίμπσον που δεν μας πείθει από την αρχή για αυτήν την ταινία, αλλά είναι και όλη η ταινία αυτούσια. Άντρες που φωνάζουν για να το παίξουν σκληροί, παρανοϊκοί διευθυντές που δρουν ανεξέλεγκτα, άσχετοι επαγγελματίες που θέλουν να βοηθήσουν τον Τέρι λόγω του παρελθόντος του -μία ατέρμονη προσπάθεια του σεναρίου (γραμμένο από τον Τζάκσον) να φανεί ρεαλιστικό ενώ το μόνο που καταφέρνει είναι να φαίνεται παιδικό.

Μοναδικός φάρος ελπίδας και αναλαμπή μέσα στο παραλήρημα του “The System” είναι ο Τέρενς Χάουαρντ, ο οποίος πρόθυμα βγάζει μία γνήσια ερμηνεία, άνετη και ισορροπημένη με το περιβάλλον του. Η επιλογή του να συμμετέχει σε αυτήν την παραγωγή βέβαια, είναι εξίσου αψυχολόγητη όπως και άλλες στο πρόσφατο (και όχι) παρελθόν του που τείνουν να υποβιβάζουν το ταλέντο του.

Ασφαλώς, όπως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, έτσι και ένα σωστό casting δεν φέρνει την επιτυχία. Το “The System” θα πρέπει να το αντιλήφθηκε αυτό καλύτερα από τον καθένα, αλλά και να μην το έκανε δεν θα μας εξέπληττε. Όπως και να έχει, οφείλουμε να μένουμε μακριά από τις κακοτοπιές, και το “The System” έχει πολλές. Και δεν εννοούμε αυτές της φυλακής.