Ένα όμορφο πρωινό

Σύνοψη: Η Σάντρα, μία νεαρή διερμηνέας που μεγαλώνει μόνη την οκτάχρονη κόρη της, επισκέπτεται τακτικά τον άρρωστο πατέρα της, που σιγά σιγά χάνει το μυαλό του και δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί.

Καθώς η ίδια και η οικογένειά της πασχίζουν να του προσφέρουν την φροντίδα που χρειάζεται και να του εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές γηροκομείο, η Σάντρα επανασυνδέεται με τον Κλεμάν, έναν φίλο που έχει να δει καιρό. Οι δύο τους ξεκινούν μια παθιασμένη σχέση που λειτουργεί ως αντίδοτο για εκείνη, καθώς βιώνει ολοένα και πιο επώδυνα την κατάρρευση του πατέρα της. 

Άποψη: Γυναίκες που καλούνται να διαχειριστούν μια νέα-συνήθως δύσκολη ή μεταβατική- συνθήκη στην ζωή τους είναι μια σταθερά στο σινεμά της Γαλλίδας σκηνοθέτριας Mia Hansen-Love.

Από την δασκάλα Isabelle Huppert στο πολύ ενδιαφέρον Μέλλον, που χάνει σύζυγο, επειδή την εγκαταλείπει και μητέρα, επειδή πεθαίνει, στην Vicky Krieps που φτάνει με τον σύζυγό της στο νησί του Bergman, το Faro, για να βρουν την έμπνευση ως κινηματογραφιστές αλλά και για να αποσταθεροποιηθούν οι ζωές τους όταν τίθεται το ερώτημα ζωή ή σινεμά.

Στο Ένα Όμορφο Πρωινό, η Lea Seydoux, μια από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς του σύγχρονου γαλλόφωνου σινεμά, πρέπει να διαχειριστεί το σύνδρομο Benson, από το οποίο πάσχει ο πατέρας της, μια μορφή Αλτσχάιμερ που τον αποδυναμώνει πλήρως. Το συναίσθημα του πένθους συναντά εκείνο της αγάπης.

Η σκηνοθέτρια πάνω από όλα μέσα από την ιστορία της θέλει να δείξει πώς μπορούν να συνυπάρχουν δύο τόσο δυνατά αλλά και τόσο αντιθετικά. Το βασικότερο όμως που ταλανίζει την ηρωίδα της αλλά και την ίδια είναι πώς διαχειρίζεσαι την απώλεια ενώ είναι ακόμα ζωντανός. Αυτό που οδηγεί στις συναισθηματικές εντάσεις και στα συναισθηματικά αποκούμπια είναι ακριβώς αυτό το πένθος για κάποιον που βλέπεις να χάνεται μπροστά σου μέρα με την μέρα. Όπως όμως και στο Bergman Island, που συνδύασε δύο αφηγήσεις όχι εξίσου επιτυχημένα και ισορροπημένα, έτσι και εδώ η ιστορία της σχέσης κόρης-πατέρα είναι εξαιρετικά φροντισμένη έχοντας και δύο σπουδαία ταλέντα (Seydoux και Pascal Greggory), η ιστορία που αναπτύσσεται ανάμεσα στην Seydoux και στον Melvil Poupaud δεν προσθέτει κάτι ουσιαστικό στο χτίσιμο του κόσμου της ηρωίδας, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους σε άλλα-άσχετα εν  πολλοίς-ζητήματα.

Η Seydoux καταφέρνει για άλλη μια φορά να δημιουργήσει έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα μέσα από την υποκριτική της μαεστρία, παρόλα τα κενά, με την σκηνοθέτρια να θέλει συνειδητά να μεταμορφώσει την εικόνα της, σε μια λιγότερο σεξουαλική, με έντονα ξανθά μαλλιά, βάψιμο, όπως θα την φανταζόταν το ανδρικό βλέμμα, ούσα μια πολύ όμορφη γυναίκα.

Η Hansen-Love την θέλει με ένα κοντό, σκουρόχρωμο μαλλί και με μια πιο εσωστρεφή διάθεση, που ακόμα και στις ερωτικές της σκηνές με τον Poupaud, δεν αποπνέει μια αχαλίνωτη σεξουαλικοποιημένη θηλυκότητα, αλλά έναν ρεαλισμό για το πώς πράγματι θα μπορούσε να είναι ο χαρακτήρας της στον πραγματικό κόσμο. Το μουσικό θέμα της ταινίας είναι το «Liksom en herdinna» του Σουηδού συνθέτη Jan Johansson, που η σκηνοθέτρια πρωτοάκουσε σε μια ταινία του Bergman, το The Touch, αποτίοντας, πιο έμμεσα αυτή την φορά, έναν φόρο τιμής στον μεγάλο Σουηδό σκηνοθέτη.