"The big door prize" season 1: Υβριδικό... και περιεκτικό

Σύνοψη: Η μικρή πόλη του Ντίρφιλντ αναστατώνεται όταν ξαφνικά εμφανίζεται στο παντοπωλείο το μηχάνημα “Morpho”, το οποίο μπορεί να αποκαλύψει την κλίση του καθενός. Οι κάτοικοι μπορούν πλέον, με λίγα μόλις κέρματα, να λάβουν μία κάρτα με την αληθινή τους κλίση και να απαρνηθούν την μέχρι τώρα πορεία τους στην ζωή, καθώς ξεκινούν το καινούργιο μονοπάτι που τους ανοίγεται.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Baby reindeer": Αφοπλιστικά αμφίσημο, ανατριχιαστικά ρεαλιστικό

Άποψη: Πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα πράγματα για τους ανθρώπους αν τους δινόταν η ευκαιρία να γνωρίζουν την πραγματική τους κλίση και έφεση; Αναμφίβολα θα ήταν ιδιαίτερα βοηθητικό ενώ παράλληλα θα μας γλίτωνε και από πολύ χρόνο και κόπο που μπορεί να αφιερώναμε σε δραστηριότητες που εν τέλει δεν μας πήγαιναν. Ωστόσο, γίνεται να έχουμε μόνο μία κλίση; Θα ήμασταν πραγματικά ευτυχισμένοι εάν την γνωρίζαμε; Είναι κακό να ακολουθούμε ένα χόμπι ή ένα επάγγελμα στο οποίο δεν έχουμε έφεση αλλά μας αρέσει;

Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα πλανώνται (χωρίς απαραίτητα να εξηγούνται) στη νέα σειρά του Apple TV+ όπου μία ολόκληρη πόλη αναγγενάται ψυχολογικά μόνο και μόνο επειδή μία μηχανή τους λέει τι θα έπρεπε να κάνουν στην ζωή τους. Ο παραγωγός του “Schitt’s Creek”, Ντέιβιντ Γουέστ Ριντ, βρήκε στο βιβλίο του Μ. Ο Γουάλς την επόμενη μικρή κοινότητα που ταράζεται από έναν εξωτερικό παράγοντα, μόνο που αυτήν την φορά υπάρχει και το sci-fi στοιχείο.

Ήρωας αυτής της περιπέτειας, και εμμέσως πλην σαφώς εμμονικός με την προέλευση του “Morpho”, είναι ο πάντα ευχάριστος Κρις Ο’ Ντόουντ με την κωμικότητά του που κάπως σώζει ένα, κατά γενική ομολογία, αδιάφορο καστ. Ασφαλώς υπάρχουν σημεία ενδιαφέροντος στις εκάστοτε ιστορίες τους, και σε κάθε επεισόδιο αναλύεται και μία από αυτές, όμως η απόδοσή τους είναι αρκετά αδιάφορη και χωρίς γόητρο.

Απεναντίας, ο Ο’ Ντόουντ φαίνεται ότι απολαμβάνει να είναι σε αυτήν την αγχωμένη κατάσταση όπου φοβάται να χρησιμοποιήσει το μηχάνημα, και έπειτα σε μία μπερδεμένη πραγματικότητα όταν πλέον λαμβάνει τη ετυμηγορία. Η δική του, εκ διαμέτρου αντίθετη αντίδραση, στο μηχάνημα που ήρθε ουρανοκατέβατο για προστάξει νέες πραγματικότητες, λειτουργεί κάπως σαν αμυντικός μηχανισμός, ωστόσο χωρίς ξεκάθαρα αποτελέσματα. Ο χαρακτήρας είναι εμφανώς πολύ ενάντια στο “Morpho” αλλά το γιατί δεν είναι σαφές.

Με αυτήν την αγωνία, λοιπόν, και με μία αφηρημένη σχεδόν κατεύθυνση όσον αφορά το σενάριο, το “The Big Door Prize” πορεύεται ανάλαφρα, ήρεμα και καλοδιάθετα. Η υβριδική του κατάσταση φλερτάρει με πολλά διαφορετικά είδη και η βασική του υπόθεση αποδεικνύεται ικανή για να τα χωρέσει όλα.