"Florida man" season 1: Άδειο σε συναισθήματα

Σύνοψη: Πρώην αστυνομικός με αγάπη προς το τζόγο, δουλεύει για έναν μπούλη μαφιόζο έτσι ωστε να ξεχρεώσει. Όταν ένα απο τα θελήματα είναι να εξιχνιάσει μια εξαφάνιση, αυτό θα τον οδηγήσει στην αμαρτωλή Φλόριντα με πολλά μυστικά αλλα και στο συμπέρασμα οτι όσο προσπαθεί να ξεφύγει απο τη 'λάσπη', βουλιάζει περισσότερο μέσα.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Γνώμη: Χωρίς πολλές εισαγωγές ο Μάικ Βαλεντάιν μας συστήνεται ως ένα 'καλόπαιδο' που έχει χάσει πολλά τόσο σε χρήματα όσο και στις προσωπικές του σχέσεις, αλλά η μαεστρία του να ελίσσεται ανάμεσα σε προβλήματα τον μετατρέπει σε γοητευτικό καταφερτζή. Η περσόνα του μας θύμισε τον Xανκ του Californication αφαιρώντας το τεράστιο χάρισμα του Duchovny.

Ο Edgar Ramirez ήταν hot προιόν στη δεκαετία του 2000, αλλά δεν είναι ουτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που τον κατάπιε το Holywood και τον ξέβρασε σε δευτερότριτους ρόλους, και όχι σε ακριβώς αριστουργήματα. Προσωπικά όμως λατρεύω τα comeback, οπότε παρακολουθώντας το trailer του Florida Man χάρηκα στην ιδέα να πρωταγωνιστεί σε μια 'βρώμικη' ιστορία με πολύχρωμους χαρακτήρες.

Δυστυχώς όμως το σενάριο, πακέτο με την φαεινή ιδέα να αποτυπωθούν τα πάντα υπό το πρίσμα του χαβαλέ, διέλυσε το μυστήριο και την προσπάθεια του Μάικ να τα βρεί με το παρελθόν του.

Το πρώτο κιόλας επεισόδιο πετάει σωρηδόν χαρακτήρες που ενώ θα παίξουν σοβαρό ρόλο στη συνέχεια, δεν δίνεται ο απαραίτητος χώρος να αναπνεύσουν και καταλήγουν στη πλειοψηφία τους καρικατούρες. Μέσα στα 50 λεπτά της διάρκειας του, έχουμε μάθει για τα παλιά και νύν αμόρε του πρωταγωνιστή, για μια κόντρα με το πατέρα του που δεν παίρνεις χαμπάρι τι αφορά, μερικούς cringe περαστικούς και το κερασάκι στη τούρτα, μια σκηνή διάσωσης στα ρηχά που θυμίζει τα τραγελαφικά αστεία με τα οποία βομβαρδίστηκε ο τελευταίος Thor και πόνεσε η Marvel καρδιά μας.

Αυτό πάλι που έχει κάνει η Marvel θεσμό να πρέπει πάντα να βρούμε μια άθλια ατάκα, ή να πετάξουμε σώνει και καλά κακό χιούμορ σε στιγμές που ΔΕΝ πρέπει, το έχει κάνει σημαία και η συγκεκριμένη σειρά, με αποτέλεσμα να σε πετάει πλήρως έξω απο το mood, μιας και οι καταστάσεις που περιγράφονται μέσα είναι αρκούντως σκοτεινές.

Μη ξεχάσουμε να αναφέρουμε ότι ο σκηνοθέτης λατρεύει Tarantino, αλλά πιστέψτε μας, τα υπόλοιπα δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τον ιδιοφυή Quentin.

Στις σοβαρές του στιγμές- που δυστυχώς είναι λίγες -το Florida man έχει να πεί πράγματα αφου ο Ramirez προσπαθεί παρέα με τον βετεράνο Anthony La Paglia στο ρόλο του πατέρα του.

Οι υπόλοιποι ηθοποιοί όμως -ειδικά οι γυναικείοι χαρακτήρες- μοιάζουν πιο χάρτινοι απο ποτέ και είναι κρίμα γιατί βλέπουμε στο παρελθόν πως έχουν απογειώσει δημιουργίες (Breaking Bad, Better Call Saul, Οrange is the new black) και τόσα πολλά ακόμα.

Περνάς ευχάριστα, ώσπου σε κάποιο σημείο βαριέσαι, ενώ το κοινό που θα το τελειώσει για να δεί την αποκάλυψη του μυστηρίου, σίγουρα δεν θα ανακαλύψει κάποιο μεγαλειώδες διαμάντι.

Κρίμα γιατί είχε τα φόντα να αποτελέσει τουλάχιστον μια ευχάριστη έκπληξη, αλλά καταλήγει πολύ άδειο σε συναισθήματα και προβλέψιμο.