The Pope's Exorcist

Ο Πατήρ Αµόρθ (Russell Crowe) ερευνά µία τροµαχτική υπόθεση δαιµονισµού ενός αγοριού και καταλήγει να ξεσκεπάσει µία συνωµοσία αιώνων που το Βατικανό έχει προσπαθήσει απεγνωσµένα να καλύψει. 

Γνωστός ως ο Εξορκιστής του Βατικανού, ο Πατήρ Γκαµπριέλε Αµόρθ ήταν για χιλιάδες ανθρώπους το φως στο σκοτάδι. Μια ταινία βασισμένη στην αληθινή ιστορία ενός ανθρώπου που πραγµατοποίησε χιλιάδες εξορκισµούς μέσα σε 36 χρόνια για την Εκκλησία, ο Πατήρ Αµόρθ ήταν ο επικεφαλής στη µάχη εναντίον του κακού. Τις εµπειρίες αυτές µετέφερε σε δύο συλλογές αποµνηµονευµάτων που εξερευνούν το ζήτηµα της δαιµονικής απειλής. Τα αποµνηµονεύµατα αυτά µεταφέρονται για πρώτη φορά στη µεγάλη οθόνη.

Όχι ο κλασσικός συνθισμένος εξορκιστής αυτός που υποδύεται ο Ράσελ Κρόου, αλλά ένας τύπος που συχνά πυκνά δρούσε κόντρα στις νόρμες της καθολικής εκκλησίας χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι συνέπειες, κάπως πιο σόλο, πιο σταρ, με την μεταφορική έννοια. Αντισυμβατικός, με την βέσπα του, ο Πάπας τον γουστάρει, πρόκειται για έναν χαρακτήρα που θεωρητικά θα είχε ενδιαφέρον και όπως μπορούμε να υποθέσουμε από το φινάλε, δεν αποκλείεται να έχει και σίκουελ η ιστορία του, αν τα φέρει στα ταμεία, βέβαια.

Και σίγουρα ο Κρόου μπορεί να υποστηρίξει κάτι ανάλογο. 

Μάλλον όμως για ευσεβείς πόθους μας φαίνεται όλο αυτό.

Όχι τόσος θρησκευτικός τρόμος όσος περιμέναμε, κάποιο χιούμορ που μπορεί στην αρχή να θεωρείς ότι ήταν ιδέα σου, αλλά σταδιακά μαζεύεται αρκετό (και ξεκάθαρα αχρείαστο), πολλές κλισεδιές και μπερδεψοδουλειές με δαίμονες μέχρι και με Ιερά Εξέταση, ένας άνετος Ράσελ Κρόου, ανύπαρκτοι όλοι οι υπόλοιποι, ελάχιστες σκηνές που αξίζουν τον κόπο.

Ελάχιστα οξέα, μηδέν λιπαρά.