Βerlinale 2023: "Λείπει η καφρίλα στο σύγχρονο χιούμορ"

Δημοσίευση: 25 Φεβ. 2023, 18:35
Συντάκτης:

Το 73ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου φιλοξένησε μια χαλαρή και πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα των 5 εκ των 7 μελών της Κριτικής Επιτροπής (απουσίαζαν ο ηθοποιός Johnnie To και η casting director Francine Maisier) με το κοινό στα πλαίσια μιας σειράς ομιλιών που διοργανώνει το φεστιβάλ με γενικό θέμα το χιούμορ σε δύσκολες εποχές.

<a href="/festival-nyhtes-premieras/nyhtes-premieras-2023-goes-berlinale/68856">Νύχτες Πρεμιέρας 2023 goes... Berlinale</a>ΣΧΕΤΙΚΑΝύχτες Πρεμιέρας 2023 goes... Berlinale

Η κριτική επιτροπή, ήτοι η πρόεδρος Kristen Stewart και τα μέλη Rady Jude, Carla Simon-και οι δύο βραβευμένοι με Χρυσή Άρκτο-η ηθοποιός Golshifteh Farahani και η σκηνοθέτρια Valeska Grisebach, δεν μίλησε σχεδόν καθόλου για το συγκεκριμένο θέμα γιατί δεν ρωτήθηκε κιόλας, πέραν μιας ερώτησης στο τέλος που την απάντησε μόνο ο Ρουμάνος σκηνοθέτης Rady Jude, που χρησιμοποιεί το χιούμορ και την σάτιρα στο να σχολιάζει μέσω των ταινιών του κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις. Αυτό που έχει χαθεί στο σύγχρονο χιούμορ και του λείπει είναι η χυδαιότητα, η καφρίλα σε αυτό, μια ωμότητα γνήσια και αληθινή.

Κατά τα άλλα, ήταν μια συζήτηση που δεν μίλησε για το χιούμορ αλλά η ίδια ήταν πολύ χιουμοριστική, σαν να παρακολουθείς stand-up comedy, με την επιτροπή να έχει τρελή χημεία και τεράστια διάθεση για πείραγμα, χαβαλέ και αυτοσαρκασμό.

Τον ρυθμό σε αυτό έδωσε η Stewart που με το που ανέβηκε στην σκηνή, φανέρωσε τον ελέφαντα στο δωμάτιο. «Ξέρετε ότι έχω παίξει στο Twilight; Αν δεν το ξέρετε θα το δείτε τώρα», μιας και έπεφτε το βίντεο που τους συστήνει και αναφέρεται η γνωστή βαμπιρική ταινία που στον κόσμο των σινεφίλ μπορεί να προκαλεί γέλιο, ειρωνεία, ή απορία η επιλογή της «κοπέλας του Twillight» στην επιτροπή ενός τόσο αξιοσέβαστου φεστιβάλ. Η ηθοποιός μίλησε περισσότερο για το νέο της πρότζεκτ για την Susan Sontag, που γυρίζει στο Βερολίνο και το να υποδύεσαι αληθινά πρόσωπα. «Δεν υπάρχει κάποιος σωστός τρόπος να υποδυθείς ένα πραγματικό πρόσωπο. Είναι υποκειμενικό, ακόμα και αν η ταινία έχει ιστορικά, αληθινά στοιχεία. Δεν έχει και μεγάλη διαφορά με το να υποδύεσαι ήρωα μυθοπλασίας», ενώ για την νέα ταινία «θα τα γ@μήσω όλα αν μιλήσω για αυτήν», αν και παραδέχτηκε πως τα αγαπημένα βιβλία της Sontag που έχει διαβάσει είναι τα ημερολόγιά της. Μίλησε όμως και για τις μελέτες της Sontag πάνω στην εικόνα, θεωρώντας πως η εικόνα είναι πανίσχυρη. «ακόμα και όταν διαβάσεις ένα άρθρο χωρίς εικόνα, με εικόνα αλλάζει τελείως, παίρνεις άλλη πληροφορία».

Κατά τα άλλα, η Ισπανή σκηνοθέτρια Carla Simon (Alcarras) και η Γερμανίδα σκηνοθέτρια Valeska Grisebach (Western) μίλησαν για την σκηνοθετική τους καριέρα. Η Simon χαρακτήρισε «κινηματογραφικό σπίτι» της την Μπερλινάλε μιας και «ήταν το πρώτο μέρος που με εμπιστεύτηκε», όταν είχε στείλει την πρώτη της ταινίας και έκτοτε συχνά βρίσκεται με ταινίες της. Αναφέρθηκε όμως και στην απώλεια της μητέρας της, όταν ήταν έξι ετών που την οδήγησε να κάνει ένα σινεμά για την μνήμη, ακόμα εντονότερο στην ταινία της Summer 1993. Η Grisebach χαρακτήρισε «όμορφο και εξαντλητικό το να γυρίζεις μια ταινία», κάτι που αποδεικνύεται από το ότι έχει να κάνει ταινία από το 2017. Στο ενδιάμεσο έχει σκεφτεί διάφορα πρότζεκτ αλλά δεν προχώρησαν ενώ τώρα είναι σε φάση προετοιμασίας της επόμενης ταινίας της που μάλλον θα βγει του χρόνου.

Η Ιρανή ηθοποιός, Golshifteh Farahani, εκθείασε την Stewart, ως την καλύτερη πρόεδρο. Για την μεταξύ τους συνύπαρξη η Stewart ανέφερε «όλοι τα κοιτάμε διαφορετικά. Μπαίνω βλέπω μια ταινία και βγαίνω συναισθηματικά φορτισμένη και μετά που το συζητάμε νιώθω το αντίθετο. Με επηρεάζουν οι συζητήσεις, αυτά που λέμε μετά και αλλάζω γνώμη» με την Farahani να συμπληρώνει «θα πρέπει οι άνθρωποι να έχουμε το δικαίωμα να αλλάζουμε γνώμη». Η Farahani στην δική της τοποθέτηση επικεντρώθηκε στο Ιράν, όχι τόσο επειδή ήθελε η ίδια αλλά επειδή ρωτήθηκε. Εξέφρασε άλλωστε και ένα παράπονο. «επειδή είμαι από το Ιράν με ρωτούν συνεχώς για πολιτική και ξεχνούν ότι είμαι ηθοποιός, δεν με ρωτούν για ταινίες, για σινεμά. Ό,τι κάνω γίνεται πολιτικό, είναι ειρωνικό». Μίλησε όμως με δύναμη και ένταση για την κατάσταση στο Ιράν. «Το να έχεις γεννηθείς στην Μέση Ανατολή, είναι σαν να έχεις γεννηθεί στα σκατά. Όταν άφησα το Ιράν, ήταν δύσκολο. Θεωρείσαι ο κακός του κόσμου, προδότης. Το είχε κάνει ο Ομάρ Σαρίφ (με καταγωγή από Αίγυπτο), αλλά σε γυναίκες δεν το βλέπεις. Μπορεί να κόβεις τις ρίζες, αλλά είναι εκεί». Χαρακτήρισε ως «την μεγαλύτερη φεμινιστική επανάσταση στην ανθρώπινη ιστορία» τον αγώνα των γυναικών στην πατρίδα της ενώ δεν φοβήθηκε να μιλήσει έξω από τα δόντια και για τις ΗΠΑ. «Οι ΗΠΑ δεν παίρνουν θέση. Χρειαζόμαστε τους κακούς, άρα χρειαζόμαστε περισσότερα όπλα, γιατί είμαστε σε κίνδυνο», παίρνοντας πολλά χειροκροτήματα.

Από την άλλη, ο Rady Jude, κεφάτος και πολύ αστείος τύπος, είναι παραγωγικότατος. Αλλά για αυτό υπάρχει εξήγηση. «Διάβασα το βιβλίο σου για τον Hong Sangsoo (ο συντονιστής της συζήτησης έχει γράψει βιβλίο για τον Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη). Κάνει πολλές ταινίες και  πάει ενάντια στο σύστημα. Το να κάνεις ταινία, είναι απλό. Πατάς το κουμπί και μόλις το σταματήσεις έχεις ταινία. Είμαι ευαίσθητος με τις κριτικές. Είναι μια ψυχολογική επιβίωση (το ότι κάνει πολλές ταινίες) γιατί όταν κρίνουν την νέα μου ταινία, εγώ ήδη κάνω την επόμενη οπότε δεν με πειράζει». Τώρα ετοιμάζει μια ταινία μυθοπλασίας και ένα ντοκιμαντέρ. Αστειεύτηκε όμως και για το Φεστιβάλ και την συμμετοχή του στην κριτική επιτροπή. «Δεν ξέρω για την Carla, αλλά όταν το βλέπεις από μέσα, υποτιμάται η Χρυσή Άρκτος που πήρα. Αν και εμένα με έκριναν τέτοιοι ηλίθιοι σαν και εμένα…Πριν τουλάχιστον ήταν πιο μυστηριώδες».

Η συζήτηση για τα βραβεία άναψε έπειτα και από μια ερώτηση από πλευράς του κοινού για το αν τα βραβεία και η σύγκριση των ταινιών έχουν κάποιο νόημα ή είναι σαν να μετράμε «ποιος την έχει μεγαλύτερη», όπως ειπώθηκε.

Και η Carla Simon και η Kristen Stewart συμφώνησαν με αυτό, με την πρώτη να λέει αφοπλιστικά «συμφωνώ απόλυτα αλλά να που εδώ είμαστε. Μόνο ο χρόνος ωστόσο μπορεί να κρίνει μια ταινία» με την Αμερικανίδα ηθοποιό να συμφωνεί πως «τα βραβεία δεν έχουν νόημα, όλοι νιώθουμε το ίδιο αλλά δεν είναι μόνο η ταινία που θα πάρει την Χρυσή ή Αργυρή Άρκτο, όλες έχουν σημασία». Ο Rady Jude συμφώνησε εν μέρει (αστειευόμενος φυσικά με την ερώτηση για το ποιος την έχει μεγαλύτερη που στην συγκεκριμένη-γυναικοκρατούμενη-επιτροπή είναι εύκολο να κερδίσει) ωστόσο «ναι αλλά και πάλι κάτι θα έκρινε τις ταινίες, πάντα συγκρίνουμε. Αν δεν είναι τα βραβεία, θα είναι ποια έχει μεγαλύτερη κριτική αποδοχή, ποια έχει περισσότερες εισπράξεις, μεγαλύτερο μπάτζετ. Έχει ρόλο στην αγορά». «Ο μόνος που πιστεύει στα βραβεία», αστειεύτηκε η πρόεδρος Kristen, «είναι αυτός που έχει κερδίσει». Και έτσι, μιάμιση ώρα μετά, έληξε αυτή η ευχάριστη, χιουμοριστική συνάντηση της επιτροπής που πολύ θα θέλαμε να είμαστε μέρος της και να συζητάμε για ταινίες και άλλα.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos