Missing

Όταν η μητέρα της Τζουν (Storm Reed) εξαφανίζεται ενώ κάνει διακοπές με το νέο της αγόρι, η Τζουν την αναζητά παντού.

Εγκλωβισμένη μίλια μακρυά στο Λος Άντζελες και με τις  προσπάθειές της να παρεμποδίζονται από τη διεθνή γραφειοκρατία, χρησιμοποιεί όλη την τελευταία τεχνολογία που έχει στα χέρια της για να καταφέρει να τη βρει πριν είναι πολύ αργά.

Καθώς σκάβει βαθύτερα, τα ψηφιακά στοιχεία δημιουργούν περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις. Όταν η Τζουν ξετυλίγει του κουβάρι των μυστικών που κουβαλούσε η μαμά της, ανακαλύπτει ότι ποτέ δεν την ήξερε πραγματικά.

Οταν κυκλοφόρησε το "Searching" πριν 5 περίπου χρόνια άρεσε σε πολύ κόσμο (και σε εμάς), καθώς κατάφερε να δώσει κινηματογραφική πνοη σε μια ιδέα που καταρχήν τουλάχιστον, δεν υποστήριζε κάτι τέτοιο: την αναζήτηση ενός χαμένου παιδιού από τον πατέρα του, μέσω αποκλειστικά μιας οθόνης υπολογιστή. Εκεί διαδρματιζόταν το φιλμ και ήταν έντονο, αγωνιώδες, φρέσκο, διατηρούσε το ενδιαφέρον με΄χρι τέλους, παρά τα 'οσα (λίγα πάντως) ψεγάδια του. 

Το "Missing" προσπαθεί να βαδίσει στα ίδια ακριβώς ίχνη που άφησε (έντονα) το πρώτο φιλμ, καταφέρνει να ψυχαγωγήσει σε αρκετές στιγμές, να διασκεδάσει, να σηκώσει κάποια δρύδια με τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται συγκεκριμένες καταστάσεις, μόνο που εδώ τα προβλήματα και τα κενά διαστήματα έχουν διογκωθεί, η αίσθηση του copy-paste είναι αρκετά ισχυρή και παρά το γεγονός ότι εδώ έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι και η (θεωρητικά πιο εξοικειωμένη λόγω ηλικίας) κόρη με το διαδίκτυο αναζητά τη χαμένη μάνα της, νιωθει έκπληξη κανείς από το πόσο οφθαλμοφανές "ερασιτεχνικό" είναι το φιλμ κάποιες στιγμές, ενώ σίγουρα ο ταλαντούχος Τζον Τσο δεν γίνεται να συγκριθεί σε εμηνευτικό εκτόπισμα με τη νεαρή Στορμ Ριντ. 

Όσα περισσότερα φβψρίζετε ή θυμάστε για το Searching ακόμα καλύτερα θα είναι πριν δείτε την συγκεριμένη ταινία. Το δίδυμο των σκηνοθετών της προσπαθεί να την πλασσάρει για πιο μορνενιά και καινοτομία (εις βάρος πολλές φορές της πλοκής), αλλά κάπου αστοχούν στο κεντρικό νόημα που εδώ είναι οι ισχυροί δεσμοί μιας οικογένειας προσπαθώντας πιο πολύ να εστιάσουν στην παράμετρο true crime με θρίλερ οπτική, που λειτουργεί κάπως μπερδεμένα.