Plane

Ο Μπρόντι Τόρανς είναι ένας πιλότος που αναλαμβάνει να πετάξει παραμονή Πρωτοχρονιάς για χάρη των ελάχιστων επιβατών ενός αεροσκάφους. Για κακή του τύχη, τους περιμένει άσχημος καιρός, ενώ στους επιβάτες της πτήσης περιλαμβάνεται και ένας καταδικασμένος για δολοφινία, κακοποιός. Ο Τόρανς καταφέρνει να προσγειώσει το αεροπλάνο σε μια ζούγκλα, στη μέση του πουθενά, σε ένα νησί που βρίσκεταθ στη δίνη εμπόλεμης ζώνης από ομάδα αυτονομιστών. 

Παλαιική περιπέτεια που «μυρίζει» έντονα τέλη 80σ, αρχές 90s, μέχρι και στο όνομα (!)  του πρωταγωνιστή της (Μπρόντι Τόρανς….), με τον Τζέραρντ Μπάτλερ σταθερά στον ρόλο του σκληροτράχηλου (εδώ πιλότου και φοβερού ιχνηλάτη της ζούγκλας), αλλά με καλή καρδιά εμπορικού πρωταγωνιστή.

Ο τύπος πρέπει να παραδεχθούμε ότι βγάζει μια ματσό αντρίλα, αλλά στο πιο μπιμουβάδικό της, σε μια περιπέτεια που τρέχει στον αυτόματο πιλότο, χωρίς κανένα ρίσκο, αλλά και χωρίς αναταράξεις που θα την εκτροχίαζαν ανεπανόρθωτα.

Ο Ζαν – Φρανσουά Ρισέ ("Επίθεση στο Σταθμό 13", "Υπ’ Αριθμόν 1 Δημόσιος Κίνδυνος") δεν ενδιαφέρεται να ανανεώσει το είδος σε καμία περίπτωση και προτιμά να χαράξει την πορεία της ταινίας με ένα ασφαλές πλάνο πτήσης που, το οποίο συμπεριλαμβάνει εντελώς στερεοτυπικούς και κλισεδιαρισμένους δεύτερους χαρακτήρες, τον «Luke Cage» Κόλτερ σε έξτρα μπρατσέτα γυμνασμένο, μερική ανυπαρξία στοιχειώδους αφηγηματικού ρεαλισμού και τον Μπάτλερ όπως προείπαμε, να κάνει μάλλον κάπως διεκπαιρεωτικά εδώ, αυτό για το οποίο πληρώνεται ικανοποιητικά ,εδώ και περίπου 15 χρόνια.