"The Lying Life of Adults": Τα ψέμματα της ενήλικης ζωής

Σύνοψη: Η έφηβη Τζιοβάνα ζει στη Νάπολη της δεκαετίας του ‘90, σ’ ένα σπίτι γεμάτο βιβλία και με δύο γονείς που κινούνται στους κύκλους της αριστερής διανόησης. Όταν κρυφακούει τον πατέρα της να λέει στη μητέρα της ότι η Τζιοβάνα είναι άσχημη κι ότι έχει αρχίσει να μοιάζει στην αποξενωμένη αδερφή του, τη Βιτόρια, η Τζιοβάνα αποφασίζει να γνωρίζει καλύτερα τη θεία της και να ανακαλύψει τι τη συνδέει μαζί της.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Γνώμη:  Η Ιταλίδα συγγραφέας Έλενα Φεράντε έφερε μια τρομερή ανανέωση στο λογοτεχνικό είδος των ιστοριών ενηλικίωσης μέσω της φημισμένης «Τετραλογίας της Νάπολης», η οποία αγαπήθηκε από εκατομμύρια αναγνώστες και μεταφέρθηκε αριστοτεχνικά στην τηλεόραση με το «My Brilliant Friend», για λογαριασμό της ιταλικής τηλεόρασης σε συνεργασία με το HBO.

H σχεδόν καθολική αποδοχή της Φεράντε σήμαινε βέβαια ότι ήταν θέμα χρόνου να ενδιαφερθούν κι άλλοι streaming πάροχοι για τηλεοπτικές διασκευές του έργου της.

Έτσι, το «The Lying Life of Adults», το οποίο βασίζεται σε ένα λιγότερο γνωστό μυθιστόρημά της (κυκλοφορεί στα ελληνικά με τον τίτλο «Η Απατηλή Ζωή των Ενηλίκων»), βρίσκεται πλέον στο Netflix και είναι κρίμα να χαθεί μέσα στη θάλασσα της μετριότητας που φαίνεται να έχει πλημμυρίσει εσχάτως την πλατφόρμα.

Ένας από τους λόγους που αξίζει να του αφιερώσετε την προσοχή και τον χρόνο σας είναι η παρουσία της ίδιας της Φεράντε στην ομάδα των σεναριογράφων. Κι αυτό έχει σημασία καθώς για να μπορέσει κανείς να μεταφέρει επιτυχημένα στην οθόνη ένα κείμενο στο οποίο πρωταρχικό ρόλο παίζουν οι σκέψεις του κεντρικού χαρακτήρα, με την πλοκή να είναι σχεδόν υποτυπώδης, χρειάζεται η συμβολή του ανθρώπου που γέννησε αυτές τις σκέψεις και τις μετέφερε στο χαρτί. Και μάλλον η συμβολή της υπήρξε καθοριστική, καθώς το «The Lying Life of Adults» πετυχαίνει να συνδυάσει το ψυχογράφημα μιας εφήβου, το οικογενειακό δράμα και την τοιχογραφία μιας πόλης σε μια συγκεκριμένη εποχή, με τρόπο σχεδόν μαγικό.

Παρά τις εμφανείς αδυναμίες της σειράς, στις οποίες συγκαταλέγονται ελαφρά προβλήματα στη ροή της αφήγησης και κάποιες στιλιστικές επιλογές του σκηνοθέτη Εντουάρντο ντε Άντζελις οι οποίες πέφτουν στο κενό, όλα τα υπόλοιπα στοιχεία λειτουργούν και συνδυάζονται αρμονικά μεταξύ τους, για να αφηγηθούν ένα ιδιαίτερο coming-of-age story.

Aπό τη φωτογραφία, που κάνει όλη τη σειρά να φαίνεται ήδη σαν μια ανάμνηση από το παρελθόν, μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, όπως τη διακόσμηση της οικογενειακής εστίας της Τζοβάνα σε αντίθεση με το χάος του σπιτιού της θείας της, τα πάντα έχουν σοφά στηθεί ώστε να απεικονίζουν και να εντείνουν την εσωτερική πάλη μιας νεαρής γυναίκας που καταλαβαίνει πολλά περισσότερα απ’ όσα θα έπρεπε, αλλά αδυνατεί να αποφασίσει σε ποιον δρόμο θα βαδίσει. Η ίδια η πόλη της Νάπολης φαίνεται σαν να αντικατοπτρίζει τις διαφορετικές επιλογές που μπορεί να κάνει η Τζοβάνα στην αναζήτηση της ταυτότητάς της, είναι μια πόλη διχασμένη στην οποία κυκλοφορούν διχασμένοι άνθρωποι.

Αποκάλυψη αποτελεί η Τζιορντάνα Μαρένγκο στον ρόλο της Τζοβάνα, επιτέλους μια ηθοποιός που παίζει την έφηβη και μοιάζει με έφηβη σε όλα, από το κύρτωμα των ώμων μέχρι την οργή που πυρακτώνει το βλέμμα της. Οι σκηνές που μοιράζεται με την Βαλέρια Γκολίνο, η οποία είναι απολαυστική αν και κομματάκι υπερβολική στον ρόλο της θείας Βιτόρια, είναι γεμάτες από αυθεντικό συναίσθημα και από όλα όσα δεν λέμε στους κοντινούς μας ανθρώπους, αλλά αυτοί καταφέρνουν να τα διασθανθούν.

Και τα ψέματα με τα οποία είναι γεμάτα η ενήλικη ζωή, όπως μας προϊδεάζει κι ο τίτλος, είναι εν τέλει αυτά που όλοι έχουμε πει, λέμε ή θα πούμε είτε στους εαυτούς μας είτε σε άλλους. Το ταξίδια της Τζοβάνα το έχουμε κάνει λίγο πολύ όλοι μας, έτσι σίγουρα θα βρει κανείς ένα κομμάτι του εαυτού του στο «The Lying Life of Adults».