Living

Στο Λονδίνο το 1952, ο Γουίλιαμς,ένας βετεράνος δημόσιος υπάλληλος, αποτελεί ένα μικρό γρανάζι στην γραφειοκρατία της αναδόμησης της μεταπολεμικής Αγγλίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Καθώς άπειρα χαρτιά κατακλύζουν το γραφείο του, μαθαίνει ότι έχει μία θανάσιμη ασθένεια. Έτσι ξεκινάει να ψάχνει κάποιο νόημα στη ζωή του όσο του μένει ακόμα χρόνος.

Ο νομπελίστας συγγραφέας Καζούο Ισιγκούρο («Τ’ Απομεινάρια μιας Μέρας») μεταφέρει την ιστορία από το αξέχαστο φιλμ του Ακίρα Κουροσάβα «Ikiru»/1952 στο Λονδίνο των 50ς και δίνει την ευκαιρία στον Μπιλ Νάι για μία ερμηνεία ζωής, πάντα μετρημένη, άψογη, εντελώς... Μπιλ Νάι. 

Πως να "αναμετρηθείς" με ένα από τα σπουδαία φιλμ του μύθου Ακίρα Κουροσάβα; Δύσκολο να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων, ειδικά για έναν σχετικά άσημο δημιουργό, με μόνο παράσημο το προ τριετίας Moffie, που ελάχιστοι είδαν. 

Ο Όλιβερ Χερμάνους σε γενικές γραμμές στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Καταφέρνει να αποτυπώσει τον στριφνό αγγλικό καθωσπρεπισμό μέσα σε μια ψυχολογία και ατμόσφαιρα λαβωμένη από τον πόλεμο, οριακά συναισθηματικά, βαρυφορτωμένα κάπως σαν σκηνοθετική προσέγγιση, με "συγκινηθείτε" σάουντρακ και συνεχόμενα κάδρα στο θλιμμένο πρόσωπο του Μπιλ Νάι. Σαν να μας επιτάσει κατά κάποιο τρόπο να νιώσουμε όσα "οφείλουμε" να κάνουμε. Και αυτό το άγχος διαχέεται ύπουλα σχεδόν σε όλη την διάρκεια του φιλμ.

Η σεναριακή διασκευή του Ισιγκούρο καταφέρνει να στήσει μια πολύ προσεκτικά μεταφερμένη αναλογία μεταξύ του παραδοσιακού Ιάπωνα και του τυπικού Βρετανού μεσοαστού και η ερμηνεία του Νάι είναι όπως προανέφερα αψεγάδιαστη στην απόδοσή της. Μια tour de force μινμαλισμού, με απόλυτη φυσικότητα στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται την ανάγκη να προλάβει να ζήσει που αναβλύζει από μέσα του και που δεν ξέρει κυριολεκτικά πως να το κάνει, πως να χαρεί τη ζωή, δραπετεύοντας από την μουντρούχα τακτοποιημένη ζωή του. Είναι ο αποκλειστικός λόγος για τον οποίο το φιλμ δεν ξεπέφτει σε (άλλο) ένα μελό και εξελίσσεται σε μάθημα ζωής.