Έφυγε από τη ζωή ο Μάικ Χότζες του "Get Carter"

Ο Βρετανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Μάικ Χότζες, πέθανε σε ηλικία 90 ετών. Ο σπουδαίος αυτός (και ιδιαίτερα υποτιμημένος εμπορικά) δημιουργός μας χάρισε  βρετανικές γκανγκστερικές ταινίες – διαμάντια , όπως το εξαιρετικό «Get Carter» (1971) με τον Μάικλ Κέιν και το «Pulp» (1972), μετά το «Croupier» (1998) και τέλος το κύκνειο άσμα του « I’ll Sleep When I’m Dead» (2003), ενώ είχε υπογράψει και το κλασικό καλτ «Flash Gordon» που ελάχιστοι θα μνημονεύσουν για τους σωστούς λόγους.

Γεννημένος στο Μπρίστολ το 1932, ο Χότζες εργάστηκε αρχικά ως ορκωτός λογιστής και στη συνέχεια, πέρασε δύο χρόνια υπηρετώντας σε ναρκαλιευτικό του Βασιλικού Ναυτικού γύρω από αλιευτικά λιμάνια στη βόρεια Αγγλία. Εκεί ήταν που «είδε την τρομακτική φτώχεια και τις στερήσεις που προηγουμένως αγνοούσα», εμπειρία που αργότερα πέρασε, όπως είχε πει, στο Get Carter. «Πήγα στο ναυτικό ως ορκωτός λογιστής και εφησυχασμένος νεαρός Τόρις», έγραφε σε επιστολή του στον Guardian, «και βγήκα ένας θυμωμένος, ριζοσπάστης νεαρός άνδρας».

Ο Χότζες μπήκε στις show business ως χειριστής ότοκιου στη βρετανική τηλεόραση. Άρχισε να γράφει σενάρια και σύντομα άρχισε να ασχολείται με την παραγωγή και τη σκηνοθεσία ειδήσεων και σειρών ντοκιμαντέρ. Έγραψε, σκηνοθέτησε και ανέλαβε την παραγωγή δύο θρίλερ για το ITV Playhouse, με τίτλο Rumor and Suspect, το 1969 και το 1970, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα να του προταθεί η διασκευή στο μυθιστόρημα του Τεντ Λιούις «Get Carter».

Με φόντο τις εργατικές συνοικίες στη βόρεια Αγγλία, ο Μάικλ Κέιν υποδύεται έναν Λονδρέζο γκάνγκστερ που θέλει με τον δικό του τρόπο να αποδώσει δικαιοσύνη για τη δολοφονία του αδελφού του στο Νιούκαστλ. Η ταινία κυκλοφόρησε το 1971 και σύντομα θεωρήθηκε ως η βρετανική απάντηση στον «Νονό» του Κόπολα.

Την επόμενη χρονιά, Χότζες και Μάικλ Κέιν συνεργάστηκαν ξανά για το «Pulp», όπου ο Κέιν υποδύεται έναν συγγραφέα που καλείται να γράψει τα απομνημονεύματα ενός ηλικιωμένου διάσημου ηθοποιού ο οποίος έπαιζε ρόλους γκάνγκστερ (Μίκι Ρούνεϊ), ενώ υπήρχαν φήμες ότι διατηρούσε δεσμούς με αληθινούς γκάνγκστερ.

Ακολούθησαν το «A Prayer for the Dying» το 1973, βασισμένο σε βιβλίο του Τζακ Χίγκινς με τον Μίκι Ρουρκ, τον Λίαμ Νίσον και τον Μπομπ Χόσκινς αλλά και το «Black Rainbow» του 1989 με την Ροζάνα Αρκέτ και τον Τζέισον Ρόμπαρτς.

Ακολούθησαν οι δύο συνεργασίες του με τον Κλάιβ Όοουεν. Στο «Croupier» το 1998 (όταν και μας τον σύστησε) και στο κύκνειο σκηνοθετικό του άσμα «I'll sleep when I'm dead» το 2003, μια κατά κάποιον τρόπο παραλλαγή του Get Carter, με τον Μάλκολμ ΜακΝτάουελ και την Σαρλότ Ράμπλινγκ συμπρωταγωνιστές.