“Inside Man” season 1: Η ιστορία που γίνεται ο ορισμός του “όλα λάθος”

Σύνοψη : Ένας Αμερικανός θανατοποινίτης που ασχολείται με την επίλυση μυστηρίων βοηθά μια νεαρή Βρετανή δημοσιογράφο να αναζητήσει μια φίλη της που εξαφανίστηκε ξαφνικά.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Άποψη: Στις λίγες ημέρες κυκλοφορίας του κατάφερε να τσαντίσει, να γοητεύσει και σίγουρα να διχάσει. Και αυτό από μόνο του κάνει το “Inside Man” μια σειρά που θα συζητηθεί.

Ο νέος ήρωας του πολυβραβευμένου Steven Moffat, γνωστού από τα επιτυχημένα “Doctor Who” και “Sherlock”, είναι ο Αμερικανός καθηγητής εγκληματολογίας, Jefferson Grieff (Stanley Tucci), ο οποίος έχει καταδικαστεί σε θάνατο για τη δολοφονία και το διαμελισμό της γυναίκας του. Ενώ ο Grieff περιμένει να μάθει την ημερομηνία της εκτέλεσης του, λύνει υποθέσεις άλλων ανθρώπων που τον επισκέπτονται στη φυλακή, με μοναδικό κριτήριο να έχουν ηθική αξία. Η υπόθεση που καλείτε να λύσει ο θανατοποινίτης ύστερα από την επίσκεψη της δημοσιογράφου Beth Davenport (Lydia West) τον συνδέει με τον ενάρετο εφημέριο ενός χωριού (David Tennant) που παραλαμβάνει την Janice (Dolly Wells), την καθηγήτρια των μαθηματικών του γιου του, από το σταθμό. Μέσα από μια περίεργη σειρά ατυχών γεγονότων μπλέκονται, οι τέσσερις ήρωες μπλέκονται σε μια ιστορία που θα μπορούσε να οδηγήσει έναν από αυτούς σε φόνο.

Αυτή ακριβώς η ιδέα, ότι είμαστε όλοι εν δυνάμει δολοφόνοι, αποτελεί τη ραχοκόκκαλα της πλοκής. Όπως σε διάφορες στιγμές αναφέρει ο Grieff, μια κακή ημέρα και μερικές λάθος επιλογές φτάνουν για να μετατρέψουν έναν συνηθισμένο άνθρωπο σε εγκληματία. Μέσα από τις επιλογές του στο πρώτο κιόλας επεισόδιο, ο εφημέριος που έμοιαζε να νοιάζεται μόνο για το καλό και για το ποίμνιό του, έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή τη θεωρία. Εδώ, βέβαια, υπάρχουν και ο πρώτες ενστάσεις, καθώς πολύ απλά και λογικά η αρχική λάθος κίνηση θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, οπότε ποιο το νόημα σε όλο αυτό που θα παρακολουθήσουμε στη συνέχεια; Η επίλυση της υπόθεσης προς το τέλος του τέταρτου επεισοδίου μοιάζει, επίσης, να γίνεται βιαστικά και όχι πολύ “λογικά”.

Πέρα, όμως, από αυτή την υπερβολή που χωρίς την ύπαρξή της δεν θα άρχιζε ποτέ και η ιστορία -μην ξεχνάμε πως μιλάμε για μυθοπλασία, όχι για μαθηματική εξίσωση- οι ερμηνείες είναι πολύ δυνατές, με τον Tucci να κερδίζει την προσοχή μας και τη Wells να γίνεται η νέα μας αγαπημένη.  Σοβαρά θέματα όπως η σεξουαλική παρενόχληση, η παιδική προρνογραφία, η γυναικοκτονία εμφανίζονται κάπως επιφανειακά και περισσότερο με τον σκοπό να πάνε την ιστορία παρακάτω, παρά να αναλυθούν.

Η σειρά αποτελείται από τέσσερα επεισόδια, μίας περίπου ώρας το καθένα. Το τέλος μας αφήνει να πιστεύουμε -και να αναμένουμε- ότι θα υπάρξει συνέχεια σε αυτή την ιδιαίτερη σειρά όπου οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη, καταλήγοντας σε μια πραγματική τρέλα. Το αν τελικά αυτό θα αρέσει ή θα ξενίσει εξαρτάται από το πόσο έτοιμοι είμαστε να ενδώσουμε στην αρχική ιδέα και στον “νόμο του Μέρφυ” πώς όταν όλα μπορούν να πάνε στραβά, θα πάνε όσο πιο στραβά μπορούν.