H περιζήτητη Λεά Σεϊντού στον ρόλο μιας δημοφιλούς και αλαζονικής γαλλίδας τηλεπαρουσιάστριας ειδήσεων, της France de Meurs, που η ζωή της μοιράζεται μεταξύ τηλεοπτικού στούντιο, πολεμικών ανταποκρίσεων και οικογένειας.

Κυνική και αυτάρεσκη, είναι η πρώτη που έχει το προνόμιο να απευθύνει ερώτηση στην πρες κόνφερανς με τον πρωθυπουργό Μακρόν, ενώ «σκηνοθετεί» τα ρεπορτάζ της για να σαρώσει στις θεαματικότητες, απευθυνόμενη στο θυμικό των τηλεθεατών και ποντάροντας στην εύκολη συγκίνηση.

Όλα όμως αλλάζουν μετά από ένα τροχαίο, στο οποίο τραυματίζει έναν πεζό: ξαφνικά η ίδια η διάσημη τηλεπαρουσιάστρια γίνεται η είδηση της ημέρας και καλείται να βιώσει τις συνέπειες της αρνητικής δημοσιότητας, φτάνοντας στο σημείο να γίνει από κυνηγός, θήραμα των αρπακτικών της δημοσιογραφίας.

«Θεατές, ψηφοφόροι… Ποια η διαφορά;», αναρωτιέται μετά από μια εκπομπή, ενώ μετά από μια γκάφα μεγατόνων στο πλατό που σχετίζεται με το προσφυγικό, η συνεργάτιδά της την καθησυχάζει: «Όλα κρατάνε 24 ώρες. Πρώτα σε μισούν, μετά σε λατρεύουν. Αύριο θα είσαι και πάλι η ηρωίδα τους… ‘Ετσι είναι η τηλεόραση. Το χειρότερο είναι το καλύτερο».

Mάλιστα. Είναι ξεκάθαρες οι προθέσεις του Ντιμόν εδώ. Θέλει να στήσει μια καυστική σάτιρα για μια τωρινή κοινωνία των θαυμαστών της εικόνας στα σόσιαλ μίντια και την νικρή οθόνη από όπου επιλέγουν να πληροφορηθούν. Με ατάκες εντυπωσιασμού για λεζάντες και θαυμαστά γκρο πλαν. Και χρησιμοποιεί άφθονο σαρκασμό για να το καταφέρει αυτό, σε τέτοιο βαθμό όμως ώσπου σταδιακά και μέχρι το τέλος ειρωνεύεται ο ίδιος την ταινία του. 

Ίσως να έχει την αίσθηση και σίγουρα την ψευδαίσθηση ότι το σινεμά του είναι μεταμοντέρνο και ειρωνικά μελοδραματικό, αλλά αποδεικνύεται εντελώς ανεπαρκής σκηνοθετικά, σε βαθμό που να αναρωτιέσαι αν κάθησε ο ίδιος πίσω από την κάμερα, ή δοκίαμσε κάποιο πείρααμα με μαθητευόμενο μάγο. . 

Αιχμαλωτίζει την Λέα Σεϊντού σε ατελείωτα γκρο πλαν και ολιστικά προσωπικά καδραρίσματα μέχρι να σβήσει ο ήλιος και την βάζει συνεχώς να κλαίει και να στενοχωριέται για το μηδαμινής σοβαρότητας ατύχημα που της άλλαξε υποτίθεται την προσέγγιση στη ζωή, επιχειρώντας προφανή παραλληλισμό με την δύναμη της εικόνας στην μεταφορά της είδησης και των συναισθημάτων,

Αυτό που καταφέρνει (διότι περί κατορθώματος πρόκειται) είναι να μας κάνει κυριολεκτικά να βαρθούμε τη ζωή μας και πλατειάζει αφάνταστα σε μια ταινία που θα έπρεπε να διαρκεί τουλάχιστον μισή ώρα λιγότερο, επιβάλλοντας φορτικά διδακτικά και τελικά εντελώς επιφανειακά (και εκνευριστικά σε δύο σκηνές) τις προθέσεις του και τα πιστεύω του, με έναν ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΥΤΑΡΕΣΚΟ τρόπο. 

Η Σεϊντού μάλλον βγαίνει αλώβητη από τις παγίδες που της στήνει ο σκηνοθέτης της, διότι εκτός από εκτυφλωτικής ομορφιάς εξωτερική εμφάνιση, διαθέτει και ερμηνευτικό τσαγανό, αλλά και εύπλαστη προσαρμοστικότητα, με αποτέλεσμα να καταφέρνει να συντονιστεί με τα θέλω του και μερικές στιγμές να σε εθίσει στην παρακολούθησή της 

Δεν αρκεί όμως αυτό. Πόσο με εκνευρίζουν οι δημιουργοί που αυθυποβάλλονται από την αυταρέσκειά τους...

Πρώτη δημοσίευση: 27 Οκτ. 2022, 11:55
Ενημέρωση: 3 Νοε. 2022, 11:51
Συντάκτης: 
Τίτλος:
France
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
133
Εταιρία διανομής: 
Release: 
27 Οκτωβρίου 2022

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos