Η φλεγόμενη θάλασσα

To 1969, η νορβηγική κυβέρνηση ανακοινώνει την ανακάλυψη ενός από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου παγκοσμίως, στη γειτονική Βόρεια Θάλασσα, ξεκινώντας μια προσοδοφόρα περίοδο υπεράκτιας εξόρυξης.

50 χρόνια αργότερα, αρχίζουν να εκδηλώνονται οι περιβαλλοντολογικές συνέπειες – έχει ανοίξει μια ρωγμή στον πυθμένα της θάλασσας που προκαλεί την κατάρρευση μιας εξέδρας εξόρυξης. Μια ομάδα ερευνητών, μεταξύ των οποίων και η χειρίστρια υποβρυχίων Σοφία, σπεύδει να ερευνήσει για τους αγνοούμενους και να καθορίσει την αιτία της ζημιάς, αλλά ανακαλύπτει ότι αυτό είναι απλώς η αρχή μιας πιθανής αποκαλυπτικής καταστροφής. Ενώ εκκενώνονται οι εξέδρες, ο σύντροφος της Σοφία, ο Στίαν, παγιδεύεται στον βυθό της θάλασσας και η Σοφία πρέπει να καταδυθεί για να τον σώσει...

Προηγήθηκε το "Κύμα" του 2017, ακολούθησε ο "Σεισμός" του 2019 και τώρα "Η φλεγόμενη θάλασσα" συνθέτουν μια άτυπη τριλογία νορβηγικής παραγωγής με ταινίες καταστροφής που θυμίζουν το αντίστοιχο αμερικανικό σινεμά των 70s, με τα καλά του και τα κακά του. 

Μια τίμια προσπάθεια, με πολύ προσεγμένα ειδικά εφέ, αρκετή δόση μελοδράματος στο επίκεντρο, ψήγματα οικολογικής ευαισθησίας, ένα φιλμ που δίνει μάχη για να μην πέσει στην παγίδα των αναμενόμενων κλισέ του είδους, τελικά όμως μάλλον την χάνει στο τέλος, με ένα παλιομοδίτικης συλλογιστικής και εξέλιξης σενάριο που δεν εμβαθύνει ουσιαστικά στους ήρωές του (για τους "κακούς" ούτε λόγος). . 

Θα περάσεις όμως καλά: είναι επιδέξια σκηνοθετημένο, με ρυθμό που κρατά την αγωνία στις "κρίσιμες" σκηνές, μια safe συνταγή που φορά τον μανδύα του "πιο εξευρωπαϊσμένου", αλλά δεν ρισκάρει στο παραμικρό.